Τυμπανο.

Το τύμπανο αποτελεί το μοναδικό ίσως κρουστό όργανο που είναι παρών σχεδόν σε όλες τις μορφές ορχηστρικής μουσικής. Στη συμφωνική ορχήστρα, τα τύμπανα παίζονται από έναν ειδικό εκτελεστή, ο οποίος συνήθως δεν συμμετέχει στην εκτέλεση κάποιου άλλου κρουστού. Διαφορετικά, είναι σύνηθες ένας εκτελεστής κρουστών, κατά τη διάρκεια του μουσικού έργου, να εναλάσσει και διαφορετικά κρουστά όργανα. Η ομάδα των κρουστών έχει τις περισσότερες φορές έναν εκτελεστή για τα τύμπανα και τουλάχιστον άλλους τρεις για το σύνολο των υπολοίπων κρουστών. Ωστόσο, ο αριθμός των εκτελεστών κρουστών δεν είναι γενικά αυστηρα καθορισμένος και σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τις απαιτήσεις του μουσικού έργου.

Ο ρόλος των κρουστών στη συμφωνική ορχήστρα είναι κατά κύριο λόγο η ενίσχυση της δυναμικής και ο τονισμός του ρυθμού της μουσικής.

Τα κρουστά όργανα της Συμφωνικής Ορχήστρας με την ευρύτερη χρήση είναι:

Τύμπανο

Κύμβαλα ή πιάτα

Ξυλόφωνο

Γκραν κάσα

Τρίγωνο

Μουσικολογία ονομάζεται η θεωρητική και επιστημονική μελέτη της μουσικής. Ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε πρώτα από Γάλλους συγγραφείς (musicologie). Η μουσικολογία καλύπτει ένα ευρύ πεδίο έρευνας και καταπιάνεται με τη μελέτη όχι μόνο της ευρωπαϊκής ή μόνο της έντεχνης όπως ονομάζεται συχνά, μουσικής, αλλά και με τη λαϊκή και την εξω-ευρωπαϊκή μουσική. Οι απαρχές της ευρωπαϊκής μουσικολογίας εντοπίζονται στα έργα των θεωρητικών τως ελληνικής αρχαιότητας, οι οποίοι ανέπτυξαν τις ηθικές και αισθητικές προεκτάσεις της μουσικής. Από τον 10ο αιώνα μ.Χ. και μετά, υπήρξαν αρκετά έργα που πραγματεύονταν την μουσική σημειογραφία, τη μουσική θεωρία, ή τη μουσική διδασκαλία. Στα χρόνια της Αναγέννησης δημοσιεύθηκε σημαντικός αριθμός έργων που πραγματεύονταν την αισθητική, τη θεωρία και την πρακτική της μουσικής καθώς και σχέδια με περιγραφές του τρόπου κατασκευής των μουσικών οργάνων, κατάλογοι οργάνων με τις εικαστικές παραστάσεις τους. Ιστορίες ευρωπαϊκής μουσικής εμφανίστηκαν για πρώτη φορά τον 18ο αιώνα και περιείχαν εκτός άλλων, κριτικές στη μουσική της αρχαιότητας, μελέτες της θρησκευτικής μουσικής τού μεσαίωνα κ.ά.. Η σύγχρονη μουσικολογία, έχει τις ρίζες της στα μέσα του 19ου αιώνα, όπου πρωτοεμφανίζεται το ενδιαφέρον για την εκτέλεση της μουσικής και τη ζωή προγενέστερων συνθετών. Οι επιστήμες της ψυχολογίας και εθνολογίας άσκησαν επιρροή στη μουσικολογία και η μελέτη της σχέσης ανάμεσα στη ζωή και στο έργο των συνθετών φώτισε σε πολλές περιπτώσεις την ίδια τη μουσική. Προς τα μέσα του 20ου αιώνα η μουσικολογία καθιερώθηκε ως μάθημα πολλών πανεπιστημίων ενώ η αυξανόμενη ειδίκευση σε αυτόν τον τομέα οδήγησε σε μεγάλη ανάπτυξη των μουσικών εκδόσεων.