Δρ Eric Rignot.

Σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Science, οι παγετώνες της Γροιλανδίας γλιστρούν προς τη θάλασσα όλο και ταχύτερα και σήμερα ρίχνουν διπλάσια ποσότητα νερού στον Ατλαντικό απ' ό,τι πριν από δέκα χρόνια. Και αυτή η αυξημένη ροή φαίνεται να επιταχύνει την άνοδο της στάθμης των ωκεανών.

Το 2005, σύμφωνα με τον Δρ Eric Rignot του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA, και συγγραφέα της μελέτης, η κρηπίδα του πάγου της Γροιλανδίας έχασε άλλα 220 κυβικά χιλιόμετρα πάγου, ενώ το 1996 η ποσότητα αυτή ήταν 100 περίπου κυβικά χιλιόμετρα.

Στη νέα έρευνα, ο Eric Rignot και ο συνάδελφος του Pannir Kanagaratnam, του πανεπιστημίου του Κάνσας, επεξεργάστηκαν δορυφορικά δεδομένα για να παρακολουθήσουν την ταχύτητα των πάγων που έφευγαν από το στρώμα του πάγου στην Γροιλανδία, από το 1996 έως το 2005. Κατέγραψαν μεγάλη αύξηση στην ροή, πρώτα στα νότια της Γροιλανδίας και μετά το 2000 από την βόρεια Γροιλανδία. Αρκρτά από τα μεγάλα κομμάτια του πάγου έχουν διπλασιάσει την ταχύτητα τους στην ίδια περίοδο, που τώρα φτάνει τα 12 χιλιόμετρα το έτος.

Η Γροιλανδία καλύπτεται σήμερα με το παχύτερο στρώμα πάγου από κάθε άλλο σημείο του Βορείου Ημισφαιρίου. Σχεδόν 1.700.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα είναι σκεπασμένα με πάγο - ίση με την έκταση του Μεξικού - και σε πολλά σημεία του το πάχος του πάγου φθάνει και τα 3 χιλιόμετρα .

"Αν έλιωναν ο! πάγοι ή γλιστρούσαν προς τη θάλασσα", λέει ο Μάικλ Οπενχάιμερ, καθηγητής γεωφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνοτον, "η στάθμη της θάλασσας θα αυξανόταν τουλάχιστον κατά έξι μέτρα, πλημμυρίζοντας αρκετά από τα μεγάλα πληθυσμιακά κέντρα ου πλανήτη".

Η ροή νερού και πάγου από τη Γροιλανδία στον Ατλαντικό εκτιμάται τώρα ότι αντιστοιχεί στο 17% της ετήσιας ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Τα τελευταία χρόνια η στάθμη ανεβαίνει με ρυθμό τριών χιλιοστών ανά έτος - από την άνοδο αυτή, το μισό χιλιοστό οφείλεται στους παγετώνες της Γροιλανδίας.

Ταυτόχρονα οι εκπομπές των αερίων έχουν αυξηθεί έως και 30 φορές περισσότερο από την προηγούμενη περίοδο που η Γη βίωσε το φαινόμενο της υπερθέρμανσης, πριν από περίπου 55 εκατομμύρια χρόνια. Ο συνδυασμός των δύο φαινομένων μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες στην οικολογική και κλιματολογική ισορροπία του πλανήτη.

Σύμφωνα με τα πιο διαδεδομένα επιστημονικά σενάρια για την υπερθέρμανση του πλανήτη, η αύξηση αυτή κάποια στιγμή θα πραγματοποιηθεί - σε μία περίοδο όμως αρκετών χιλιάδων χρόνων. Σύμφωνα όμως με τη νέα μελέτη, αυτό μπορεί να συμβεί σε μερικές εκατοντάδες χρόνια.

Η αύξηση της ροής συνδέεται πιθανότατα με την άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη, εξ αιτίας των ανθρωπογενών επιδράσεων. Λόγω της υψηλότερης θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας, εκτιμούν οι επιστήμονες, όλο και περισσότερο νερό κυλά μέσα από ρωγμές στη βάση των παγετώνων, εκεί όπου ο πάγος τρίβεται πάνω στο υποκείμενο πέτρωμα. Το νερό αυτό λειτουργεί ως λιπαντικό και ο παγετώνας κυλά όλο και ταχύτερα. Γι αυτό και χύνεται διπλάσια ποσότητα νερού και πάγου στη θάλασσα από ό,τι πριν πέντε χρόνια.

Η θερμοκρασία της Γροιλανδίας κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 ετών έχει αυξηθεί κατά περίπου τρεις βαθμούς Κελσίου. Με τη βοήθεια υπολογιστικών μοντέλων (προσομοιώσεων), οι εκτιμήσει αναφέρουν ότι θα χρειαστούν 1.000 χρόνια για το πλήρες λιώσιμο των πάγων, ενώ η δημιουργία τους κράτησε εκατομμύρια χρόνια.

Η επιστημονική ομάδα προειδοποιεί επίσης ότι σε περίπτωση τήξης των πάγων της Γροιλανδίας, η ζημιά θα είναι ανεπανόρθωτη. Οι παγωμένες περιοχές του πλανήτη παραμένουν σε αυτήν την κατάσταση εξαιτίας της ιδιότητας του πάγου να αντανακλά το φως και τη θερμότητα, αντίθετα από τους βράχους και τα γαλάζια θαλάσσια νερά, τα οποία τα απορροφούν.

"Αντίθετα από τους πάγους του Αρκτικού Ωκεανού, οι οποίοι λιώνουν και αναπαράγοντα! κάθε χρόνο, το στρώμα του πάγου της Γροιλανδίας δεν θα αναγεννηθεί, ακόμη και εάν ο πλανήτης επιστρέψει σε προβιομηχανικές συνθήκες", λέει ο δρ. Γκρέγκορι του Κέντρου Κλιματολογικών Προβλέψεων του Πανεπιστημίου Ρέντιγκ.

Οι ειδικοί λένε ότι οι εκπομπές των ρυπογόνων αερίων που προκάλεσαν την υπερθέρμανση του πλανήτη, αμέσως μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, κράτησαν πιθανότατα 10.000 χρόνια. Ενώ τώρα με την καύση των ορυκτών καυσίμων υπολογίζεται ότι θα εκπέμψουμε περίπου την ίδια ποσότητα αερίων εντός των επόμενων τριών αιώνων.