James Inhofe.

Εντούτοις, ένας Αμερικανός Γερουσιαστής και πρόεδρος της επιτροπής της Συγκλήτου για το περιβάλλον, ο James Inhofe, ανέφερε ότι έχει αμφιβολίες για το αν έρχεται μια κλιματική αλλαγή λόγω της παγκόσμιας θέρμανσης από την άνοδο των αερίων του θερμοκηπίου".

"Πείθομαι όλο και περισσότερο, καθώς περνά ο καιρός και μελετάμε τις έρευνες, ότι η παγκόσμια θέρμανση είναι η μεγαλύτερη φάρσα που έχει γίνει εις βάρος του αμερικανικού λαού και του κόσμου ολόκληρου", συνέχισε ο James Inhofe.

Οι διοργανωτές της διάσκεψης στο Μιλάνο θεωρούσαν ότι θα γινόταν εκεί η τελική επικύρωση του πρωτοκόλλου του Κιότο του 1997, σχετικά με τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου.

Αλλά τις τελευταίες ημέρες, η Ρωσία - η υποστήριξη της οποίας είναι ζωτικής σημασίας για την επικύρωση του Κιότο μετά την άρνηση των ΗΠΑ να επικυρώσει τη συμφωνία - ανέφερε ότι το ξανασκέφτεται αν θα επικυρώσει τη συνθήκη.

Αν η Μόσχα δεν αλλάξει γνώμη, η διεθνής συμφωνία είναι ουσιαστικά νεκρή. Η ΕΕ, εξάλλου, ο βασικός υποστηρικτής του πρωτοκόλλου, παραδέχεται ότι μόνο η Βρετανία και η Σουηδία έχουν ανταποκριθεί στις επιταγές της συμφωνίες.


Στη διάρκεια της ένατης ετήσιας συνάντησης των υποστηρικτών του Πρωτοκόλλου του Κιότο, οι επιστήμονες προειδοποίησαν και πάλι για την αυξανόμενο επίδραση της παγκόσμιας θέρμανσης στην ανθρωπότητα.

Οι χώρες που έχουν υπογράψει το Πρωτόκολλο κατά του φαινομένου του θερμοκηπίου συμφώνησαν στο Μιλάνο σε νέους όρους για την εφαρμογή του, αν και η ΕΕ παραδέχεται ότι αδυνατεί να την εφαρμόσει, και μια εναλλακτική λύση έχει αρχίσει κερδίζει έδαφος.

Ο ανώτερος αξιωματούχος των Ηνωμένων Εθνών Klaus Toepfer δήλωσε ότι η κλιματική αλλαγή είναι μια πραγματικότητα που θα οδηγήσει όλο και περισσότερο σε συμφορές, καταστροφές και οικονομική καταστροφή.

Οι φυσικές καταστροφές, που προκαλούνται συνήθως από τα ακραία καιρικά φαινόμενα, κόστισαν περισσότερο από 60 δισεκατομμύρια δολάρια μόνο για το 2003, όπως ειπώθηκε στη διεθνή διάσκεψη του Μιλάνου από μια αντασφαλιστική Γερμανική εταιρεία.

Τα νέα μέτρα που συμφωνήθηκαν αφορούν την επέκταση των δασωμένων εκτάσεων για την απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα, ενώ η εναλλακτική λύση προβλέπει τον καθορισμό κοινού κατά κεφαλή ορίου για την εκπομπή διοξειδίου.

Το πρωτόκολλο προβλέπει ότι έως το 2010 οι εκπομπές των έξι αερίων του θερμοκηπίου πρέπει να μειωθούν κατά 5,2%, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990.

Οι εκπρόσωποι που συμμετέχουν στη συνάντηση συμφώνησαν στο πώς οι κυβερνήσεις τους μπορούν να πετύχουν τους στόχους του πρωτοκόλλου μέσω αναδασώσεων και προστασίας των υπαρχόντων δασών.

Τα δέντρα απορροφούν το διοξείδιο του άνθρακα της ατμόσφαιρας, του βασικότερου αερίου του θερμοκηπίου, λειτουργώντας έτσι ως απορροφητήρες άνθρακα. Όμως, υπήρξε διαφωνία στο κατά πόσο μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε αναδασώσεις δέντρα, που έχουν τροποποιηθεί γενετικά ώστε να δεσμεύουν περισσότερο διοξείδιο.

Ομόφωνα δεκτή θέση δεν υπήρξε, και οι σύνεδροι αποφάσισαν τελικά ότι κάθε χώρα θα μπορεί να αποφασίζει μόνη της για το θέμα.

Στη διάσκεψη αναφέρθηκαν από ειδικούς ότι τα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής γίνονταν ήδη αισθητά.

"Η αλλαγή του κλίματος έχει ήδη προκαλέσει πολλές ζημιές στην ανθρωπότητα, ειδικά στα αναπτυσσόμενα κράτη", είπε ο κύριος εκπρόσωπος της Κίνας, Liu Jiang.

Ομοίως στο ίδιο κλίμα, ο αξιωματούχος των Η.Ε. Toepfer ανέφερε ότι η αλλαγή του κλίματος δεν είναι μια πρόγνωση, είναι μια πραγματικότητα που έχει και θα φέρει ολοένα και περισσότερα βάσανα στους ανθρώπους καθώς και οικονομικές καταστροφές".

Ο Γενικός Γραμματέας των Η.Ε Κόφη Αννάν μίλησε για την αυξανόμενη συχνότητα των ακραίων καιρικών γεγονότων τα τελευταία χρόνια. "Υπάρχει μια ολοένα και περισσότερη ανησυχία ότι αυτή η τάση είναι πιθανόν να συνεχιστεί", είπε.

Στη διάσκεψη εμφανίστηκαν μερικά από τα συμπεράσματα από την αντασφαλιστική εταιρεία, Munich Re, η οποία υπολόγισε το κόστος των παγκόσμιων φυσικών καταστροφών.

Τα ακραία καιρικά φαινόμενα στην Ευρώπη το καλοκαίρι ήταν το μεγαλύτερο γεγονός αυτή τη χρονιά - και οι ζημιές κοστολογήθηκαν περισσότερο από 10 δισ. δολάρια μόνο στη γεωργία ενώ πέθαναν περίπου 20.000 άνθρωποι.

Εντούτοις, μερικοί δεν έχουν πειστεί για τα πορίσματα που αναφέρονται στις διασκέψεις όπως του Κιότο.

Αλλά ολοένα και περισσότερες χώρες στρέφονται προς μια εναλλακτική λύση, την οποία υποστηρίζουν και οι επιστήμονες. Η λύση αυτή έχει τίτλο, "Περιορισμός και Σύγκλιση" (C&C, Contraction & Convergence), κι έχει ορίζοντα εφαρμογής έως το 2050, αντί έως το 2012 όπως το Κιότο.

Περιλαμβάνει τον καθορισμό ενός ορίου για την κατά κεφαλή εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου, το οποίο πρέπει να ισχύσει έως το 2050.

Ο όρος περιορισμός αναφέρεται στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Θα πρέπει να υπάρξει δε δραστική μείωση, ώστε η συγκέντρωση του ατμοσφαιρικού διοξειδίου να πέσει κάτω από τα 450 μέρη ανά εκατομμύριο.

Ο όρος σύγκλιση σημαίνει ότι όλες οι χώρες που αποδέχονται το μέτρο θα πρέπει να έχουν την ίδια κατά κεφαλή εκπομπή έως το 2050 -σήμερα, η κατά κεφαλή εκπομπή των ΗΠΑ είναι 25 φορές μεγαλύτερη από της Ινδίας.

Η ιδέα του C&C δεν είναι νέα, πρόσφατα όμως έχει κερδίσει την υποστήριξη φορέων όπως η Βασιλική Επιτροπή Περιβαλλοντικής Ρύπανσης της Βρετανίας, το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ (UNEP), το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο για την Παγκόσμια Αλλαγή της Γερμανίας.

Ο Γερμανός εκπρόσωπος στη συνάντηση δήλωσε ότι η κυβέρνησή του εξετάζει το σχέδιο πολύ σοβαρά.

Τα βασικά πλεονεκτήματα του C&C σε σχέση με το Κιότο, είναι ότι βασίζεται στην επιστήμη αντί στην πολιτική, απαλλάσσει τις κυβερνήσεις από τον γραφειοκρατικό λαβύρινθο, θέτει πιο μακροπρόθεσμους στόχους και μπορεί να εφαρμοστεί με μικρότερο οικονομικό κόστος.

Ακολουθια Φιμπονάτσι.

Τα άλυτα προβλήματα της θεωρίας αριθμών είναι:

Υπάρχει πάντα ένας πρώτος αριθμός μεταξύ 2 διαδοχικών τελείων τετραγώνων;
H υπόθεση των διδύμων πρώτων αριθμών.
Η απειρία των τέλειων αριθμών.
Υπάρχει περιττός τέλειος αριθμός;
Περιέχει η ακολουθία Φιμπονάτσι άπειρους πρώτους αριθμούς;
Αν είναι πρώτος ο 2-1 δεν θα διαιρείται από το τετράγωνο ενός πρώτου.
Υπάρχουν άπειροι πρώτοι της μορφής ν²+1;
Τα Αιγυπτιακά κλάσματα: προσδιορίστε αν κάθε κλάσμα της μορφής 4/n με n > 1 μπορεί να γραφεί ως το άθροισμα τριών θετικών ρητών αριθμών με αριθμητή 1, π.χ. 4/n = 1/i + 1/j + 1/k.

Οι παγετώνες της Γροιλανδίας.

Σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Science, οι παγετώνες της Γροιλανδίας γλιστρούν προς τη θάλασσα όλο και ταχύτερα και σήμερα ρίχνουν διπλάσια ποσότητα νερού στον Ατλαντικό απ' ό,τι πριν από δέκα χρόνια. Και αυτή η αυξημένη ροή φαίνεται να επιταχύνει την άνοδο της στάθμης των ωκεανών.

Το 2005, σύμφωνα με τον Δρ Eric Rignot του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA, και συγγραφέα της μελέτης, η κρηπίδα του πάγου της Γροιλανδίας έχασε άλλα 220 κυβικά χιλιόμετρα πάγου, ενώ το 1996 η ποσότητα αυτή ήταν 100 περίπου κυβικά χιλιόμετρα.

Στη νέα έρευνα, ο Eric Rignot και ο συνάδελφος του Pannir Kanagaratnam, του πανεπιστημίου του Κάνσας, επεξεργάστηκαν δορυφορικά δεδομένα για να παρακολουθήσουν την ταχύτητα των πάγων που έφευγαν από το στρώμα του πάγου στην Γροιλανδία, από το 1996 έως το 2005. Κατέγραψαν μεγάλη αύξηση στην ροή, πρώτα στα νότια της Γροιλανδίας και μετά το 2000 από την βόρεια Γροιλανδία. Αρκρτά από τα μεγάλα κομμάτια του πάγου έχουν διπλασιάσει την ταχύτητα τους στην ίδια περίοδο, που τώρα φτάνει τα 12 χιλιόμετρα το έτος.

Η Γροιλανδία καλύπτεται σήμερα με το παχύτερο στρώμα πάγου από κάθε άλλο σημείο του Βορείου Ημισφαιρίου. Σχεδόν 1.700.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα είναι σκεπασμένα με πάγο - ίση με την έκταση του Μεξικού - και σε πολλά σημεία του το πάχος του πάγου φθάνει και τα 3 χιλιόμετρα .

"Αν έλιωναν ο! πάγοι ή γλιστρούσαν προς τη θάλασσα", λέει ο Μάικλ Οπενχάιμερ, καθηγητής γεωφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνοτον, "η στάθμη της θάλασσας θα αυξανόταν τουλάχιστον κατά έξι μέτρα, πλημμυρίζοντας αρκετά από τα μεγάλα πληθυσμιακά κέντρα ου πλανήτη".

Η ροή νερού και πάγου από τη Γροιλανδία στον Ατλαντικό εκτιμάται τώρα ότι αντιστοιχεί στο 17% της ετήσιας ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Τα τελευταία χρόνια η στάθμη ανεβαίνει με ρυθμό τριών χιλιοστών ανά έτος - από την άνοδο αυτή, το μισό χιλιοστό οφείλεται στους παγετώνες της Γροιλανδίας.

Ταυτόχρονα οι εκπομπές των αερίων έχουν αυξηθεί έως και 30 φορές περισσότερο από την προηγούμενη περίοδο που η Γη βίωσε το φαινόμενο της υπερθέρμανσης, πριν από περίπου 55 εκατομμύρια χρόνια. Ο συνδυασμός των δύο φαινομένων μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες στην οικολογική και κλιματολογική ισορροπία του πλανήτη.

Σύμφωνα με τα πιο διαδεδομένα επιστημονικά σενάρια για την υπερθέρμανση του πλανήτη, η αύξηση αυτή κάποια στιγμή θα πραγματοποιηθεί - σε μία περίοδο όμως αρκετών χιλιάδων χρόνων. Σύμφωνα όμως με τη νέα μελέτη, αυτό μπορεί να συμβεί σε μερικές εκατοντάδες χρόνια.

Η αύξηση της ροής συνδέεται πιθανότατα με την άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη, εξ αιτίας των ανθρωπογενών επιδράσεων. Λόγω της υψηλότερης θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας, εκτιμούν οι επιστήμονες, όλο και περισσότερο νερό κυλά μέσα από ρωγμές στη βάση των παγετώνων, εκεί όπου ο πάγος τρίβεται πάνω στο υποκείμενο πέτρωμα. Το νερό αυτό λειτουργεί ως λιπαντικό και ο παγετώνας κυλά όλο και ταχύτερα. Γι αυτό και χύνεται διπλάσια ποσότητα νερού και πάγου στη θάλασσα από ό,τι πριν πέντε χρόνια.

Η θερμοκρασία της Γροιλανδίας κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 ετών έχει αυξηθεί κατά περίπου τρεις βαθμούς Κελσίου. Με τη βοήθεια υπολογιστικών μοντέλων (προσομοιώσεων), οι εκτιμήσει αναφέρουν ότι θα χρειαστούν 1.000 χρόνια για το πλήρες λιώσιμο των πάγων, ενώ η δημιουργία τους κράτησε εκατομμύρια χρόνια.

Η επιστημονική ομάδα προειδοποιεί επίσης ότι σε περίπτωση τήξης των πάγων της Γροιλανδίας, η ζημιά θα είναι ανεπανόρθωτη. Οι παγωμένες περιοχές του πλανήτη παραμένουν σε αυτήν την κατάσταση εξαιτίας της ιδιότητας του πάγου να αντανακλά το φως και τη θερμότητα, αντίθετα από τους βράχους και τα γαλάζια θαλάσσια νερά, τα οποία τα απορροφούν.

"Αντίθετα από τους πάγους του Αρκτικού Ωκεανού, οι οποίοι λιώνουν και αναπαράγοντα! κάθε χρόνο, το στρώμα του πάγου της Γροιλανδίας δεν θα αναγεννηθεί, ακόμη και εάν ο πλανήτης επιστρέψει σε προβιομηχανικές συνθήκες", λέει ο δρ. Γκρέγκορι του Κέντρου Κλιματολογικών Προβλέψεων του Πανεπιστημίου Ρέντιγκ.

Οι ειδικοί λένε ότι οι εκπομπές των ρυπογόνων αερίων που προκάλεσαν την υπερθέρμανση του πλανήτη, αμέσως μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, κράτησαν πιθανότατα 10.000 χρόνια. Ενώ τώρα με την καύση των ορυκτών καυσίμων υπολογίζεται ότι θα εκπέμψουμε περίπου την ίδια ποσότητα αερίων εντός των επόμενων τριών αιώνων.

Σε μία από τις πλέον ενδελεχείς έρευνες του είδους, δορυφορικά δεδομένα χρησιμοποιήθηκαν για τον εντοπισμό αλλαγών στο ύψος των πάγων μεταξύ 1992 και 2002. Σε δημοσίευσή της στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Glaciology, ομάδα Αμερικανών επιστημόνων από το Κέντρο Διαστημικής Πτήσης Goddard της ΝΑΣΑ στο Μέριλαντ εκτιμά ότι 20 δισεκατομμύρια τόνοι ύδατος προστίθενται κάθε χρόνο στους ωκεανούς.

Μαζικές μεταβολές των πάγων συμπίπτουν με κλιματολογικά μοντέλα, που εκπονήθηκαν με τη βοήθεια υπολογιστών για να περιγράψουν το φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Η έρευνα αποκαλύπτει μεγάλο περιορισμό του στρώματος πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής και μία παράλληλη ενίσχυση του στρώματος πάγου στα ανατολικά της ηπείρου. Η ενίσχυση αυτή, όμως, δεν είναι όσο σημαντική υποστηρίζουν άλλες μελέτες.

Δείχνει επίσης τη στερεά ενδοχώρα της Γροιλανδίας να επεκτείνεται, χάρη στην αυξημένη χιονόπτωση και τον ταυτόχρονο περιορισμό της ακτογραμμής, λόγω της τήξης των πάγων. Τα μοντέλα ηλεκτρονικών υπολογιστών είχαν προβλέψει αυτήν την αύξηση της γήινης μάζας στη Γροιλανδία.

Ο θερμός αέρας έχει την ικανότητα να μεταφέρει περισσότερο νερό. Όταν, λοιπόν, η ατμόσφαιρα θερμαίνεται, η Γροιλανδία και η Ανταρκτική δέχονται περισσότερες χιονοπτώσεις. Η αύξηση της θερμοκρασίας, όμως, μπορεί να έχει και αντίθετο αποτέλεσμα στα άκρα των δύο ηπειρωτικών όγκων, προκαλώντας εκεί αύξηση του ρυθμού τήξης του πάγου.

Στη Γροιλανδία διεξάγεται ένας αγώνας μεταξύ ανταγωνιστικών δυνάμεων χιονόπτωσης και απώλειας πάγου στις όχθες. Δεν γνωρίζουμε, όμως, πόσο θα διαρκέσει η ισορροπία ή εάν η πλάστιγγα έχει ήδη γείρει αμετάκλητα προς τη μία κατεύθυνση, λέει ο επικεφαλής της έρευνας.

Στη Γροιλανδία, η έρευνα είδε μεγάλες απώλειες πάγου κατά μήκος των νοτιοανατολικών ακτών και μια μεγάλη αύξηση στο πάχος του πάγου στα μεγάλα υψόμετρα λόγω των μεγάλων χιονοπτώσεων. Και η μελέτη έδειξε ένα μικρό κέρδος της συνολικής μάζας του παγωμένου νερού στα στρώματα του πάγου που ήταν αντίθετο από ό,τι αναμενόταν.

Όταν οι επιστήμονες πρόσθεσαν τα κέρδη και τις μειώσεις του πάγου από τη Γροιλανδία και τα ανταρκτικά στρώματα του πάγου, υπήρξε μια καθαρή απώλεια πάγου προς τη θάλασσα. Το στρώμα του πάγου της Γροιλανδίας κέρδιζε ετησίως περίπου 11 δισεκατομμύρια τόνους νερού, ενώ η Ανταρκτική έχανε περίπου 31 δισεκατομμύρια τόνους ετησίως. Τα 20 δισεκατομμύρια τόνων νερού που προστίθενται στους ωκεανούς είναι ισοδύναμοι με την ποσότητα του γλυκού νερού που χρησιμοποιείται ετησίως στα σπίτια, τις επιχειρήσεις και την καλλιέργεια στη Νέα Υόρκη, το Νιου Τζέρσευ! και τη Βιρτζίνια.

"Η μελέτη δείχνει ότι η συμβολή των στρωμάτων του πάγου στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας που μελετήθηκε ήταν πολύ μικρότερη από όσο αναμενόταν, ακριβώς 2% της πρόσφατης αύξησης σχεδόν των 3 χιλιοστών ανά έτος", λέει ο Jay Zwally, ο επικεφαλής της μελέτης. "Οι τρέχουσες εκτιμήσεις των άλλων σημαντικών πηγών για την άνοδο της στάθμης - την διαστολή του ωκεανού εξ αιτίας της ανόδου των θερμοκρασιών και της απορροής από τους παγετώνες σε χαμηλά γεωγραφικά πλάτη - δεν κάνουν τη διαφορά, έτσι έχουμε ένα μυστήριο στα χέρια μας, από πού προέρχεται το παραπάνω νερό. Αν συνεχίσουμε την έρευνα χρησιμοποιώντας τους δορυφόρους της NASA και άλλα στοιχεία, θα ελαττωθούν οι αβεβαιότητες σε αυτό το σημαντικό ζήτημα και έτσι θα λυθεί το μυστήριο."

Έρευνες δείχνουν ότι αν δεν ληφθούν δραστικά μέτρα έως το τέλος του 21ου αιώνα, τότε το στρώμα του πάγου στην Αρκτική θα υποχωρήσει έως το όριο όπου βρισκόταν πριν από 130.000 χρόνια, όταν η τήξη των πολικών πάγων προκάλεσε την άνοδο της στάθμης κατά πέντε μέτρα. Τότε, η θέρμανση προκλήθηκε από μετατόπιση του άξονα της Γης, που εξέθεσε την Αρκτική σε περισσότερη ηλιοφάνεια. Αυτή τη φορά, η θέρμανση προκαλείται από τα αέρια του θερμοκηπίου, οπότε επηρεάζονται και οι δύο πόλοι.

Ήδη, οι παγετώνες της Γροιλανδίας, ορισμένοι από αυτούς στο μέγεθος του Μανχάταν, κινούνται όλο και ταχύτερα προς τη θάλασσα, προκαλώντας μικρούς σεισμούς καθώς μετατοπίζονται απότομα έως και δέκα μέτρα ανά λεπτό.

Με το σημερινό ρυθμό ανόδου της θερμοκρασίας, το 2100 η Γη θα είναι τουλάχιστον 4 βαθμούς Κελσίου θερμότερη από ό,τι σήμερα, με την Αρκτική να είναι όσο θερμή ήταν πριν από 130.000 χρόνια, σύμφωνα με έρευνα του Dr Jonathan Overpeck στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Science.

Υπολογιστικά μοντέλα υποδεικνύουν ότι σε ορισμένες περιοχές της Γροιλανδίας η θερμοκρασία θα παραμένει πάνω από το σημείο τήξης για πολλούς μήνες το χρόνο. Ο πάγος θα λιώσει και η στάθμη της θάλασσας θα ανέβει κατά 30 εκατοστά έως ένα μέτρο έως το 2150, εκτιμά μια ομάδα του αμερικανικού Εθνικού Κέντρου Ατμοσφαιρικής Έρευνας, με επικεφαλής τον Meredith Nettles. Σε 500 χρόνια, η άνοδος θα μπορούσε να ξεπεράσει τα πέντε μέτρα.

Επιπλέον, το νερό που κυλά στη βάση των παγετώνων της Γροιλανδίας δρα σαν λιπαντικό και επιταχύνει την κίνησή τους προς τον ωκεανό. Οι σεισμοί που καταγράφονται στη Γροιλανδία, λόγω απότομης μετακίνησης παγετώνων, έχουν υπερδιπλασιαστεί από το 2002, αναφέρει μια άλλα ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.

Η Ανταρκτική περιέχει περισσότερο από το 90% του παγκόσμιου πάγου, και η απώλεια ενός σημαντικού μέρους του θα προκαλούσε μια άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Επιστήμονες συνηθίζουν να αναφέρονται στην Ανταρκτική ότι αποτελεί τον "κοιμισμένο γίγαντα", λέει ο Chris Rapley, από τον οργανισμό Βρετανική Ανταρκτική Έρευνα, αλλά ο ίδιος τώρα την θεωρεί ως τον "γίγαντα που ξύπνησε".

Και πιστεύει πως η άνοδος της στάθμης της θάλασσας σε όλο τον κόσμο, που προκαλείται από το λιώσιμο των πάγων, έχει υποτιμηθεί. Μεγάλα κομμάτια πάγου καταρρέουν στη θάλασσα της Ανταρκτικής, αυξάνοντας την απειλή από την άνοδο της στάθμης των ωκεανών του κόσμου, δήλωσαν οι επιστήμονες.

Ο Rapley παρουσίασε μετρήσεις για το στρώμα του πάγου σε μια σημαντική κλιματική διάσκεψη στο Έξετερ της Βρετανίας, Πάγοι στην Ανταρκτική Xερσόνησο. Τα στοιχεία που παρουσίασε ο Rapley δείχνουν ότι οι παγετώνες μέσα στο πολύ μεγαλύτερο στρώμα του Δυτικού Ανταρκτικό πάγου αρχίζουν επίσης να εξαφανίζονται.

Εάν ο πάγος στη χερσόνησο λειώσει εξ ολοκλήρου, θα ανεβάσει διεθνώς τη στάθμη των θαλασσών κατά 0,3 μέτρα, και το στρώμα του Δυτικού Ανταρκτικό πάγου περιέχει αρκετό νερό για να αυξηθεί ακόμα περισσότερο η στάθμη. Η τελευταία έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής σχετικά με την Αλλαγή του Κλίματος , που δημοσιεύθηκε το 2001, έλεγε ότι η κατάρρευση αυτού του στρώματος του πάγου ήταν απίθανη κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα. Αυτή η εκτίμηση μπορεί και πρέπει να επαναξιολογηθεί, προειδοποιεί ο Rapley.

Πριν από τέσσερα χρόνια η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος είχε προβλέψει ότι, μέχρι το 2100, η στάθμη της θάλασσας θα ανέβαινε μεταξύ 11 και 77 εκατοστών.

Οι αλλαγές στη χερσόνησο, όπου το 75% των 400 παγετωνικών βουνών είναι σε υποχώρηση, έχουν προσφέρει νέες ιδέες για τους τρόπους που τα στρώματα του πάγου μπορούν να διασπαστούν.

Τον Μάρτιο του 2002, ένα τεράστιο κομμάτι πάγου ( κρηπίδωμα) που επέπλεε, γνωστό ως Larsen B διαλύθηκε και στη θέση του δημιουργήθηκαν χιλιάδες μικρότερα παγόβουνα. Χωρίς το Larsen B που εμπόδιζε τη μετακίνηση των φύλλων του πάγου, κομμάτια - στρώματα - του πάγου άρχισαν να κυλάνε γρηγορότερα προς τη θάλασσα και συγχρόνως να λεπταίνουν. Η ανακάλυψη αυτή αιφνιδίασε τους επιστήμονες όταν αποκαλύφθηκε τον Σεπτέμβριο του 2004 και τώρα αυτοί που φτιάχνουν υπολογιστικά μοντέλα εργάζονται για να συμπεριλάβουν τέτοιους μηχανισμούς στις προβλέψεις τους.

Τα αρχεία του κλίματος, που προέρχονται από την ανάλυση των ιζημάτων, δείχνουν ότι δεν υπήρχαν κομμάτια πάγου από τη Χερσόνησο σε διάφορες θερμές προηγούμενες εποχές. Αλλά η διάσπαση αυτή έχει επιπτώσεις στον πάγο που είναι πιο κοντά στον Πόλο, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη καταγραμμένη εποχή, λέει ο Rapley.

Οι ενδείξεις ότι η αλλαγή του κλίματος μπορεί να επηρεάζει το στρώμα του Δυτικού Ανταρκτικό Πάγου προέρχονται από τρεις παγετώνες, συμπεριλαμβανομένου του Pine Island και του Thwaites. Τα στοιχεία μας αποκαλύπτουν ότι χάνουν περισσότερο πάγο - κυρίως μέσω της γέννησης των παγόβουνων - από αυτό που το αντικαθιστά μέσω των χιονοπτώσεων. Σύμφωνα με μια προκαταρκτική ανάλυση, η διαφορά μεταξύ της μάζας που χάνεται και της μάζας που αντικαθίσταται είναι περίπου 60%.

Οι επιστήμονες δήλωσαν πως αντί να αυξάνεται η μάζα τους, όπως αναμενόταν, λόγω της αύξησης της χιονόπτωσης στις πολικές περιοχές, η Δυτική Ανταρκτική χάνει κάθε χρόνο 250 κυβικά χιλιόμετρα πάγου, με έναν ρυθμό έξι φορές ταχύτερο απ’ ό,τι στο παρελθόν. Αυτό σημαίνει πως η Ανταρκτική συμβάλλει τουλάχιστον κατά 15% στη σημερινή αύξηση της στάθμης της θάλασσας, που φτάνει τα δύο χιλιοστά ετησίως.

Εάν η απώλεια της μάζας από τους παγετώνες οφείλεται στις φυσικές μεταβολές ή προκαλείται από τη θέρμανση των ωκεανών εξ αιτίας των ανθρώπινων δραστηριοτήτων δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί. Οι επιστήμονες κάνουν τώρα περισσότερες μετρήσεις για να αξιολογήσουν τις αιτίες, αλλά η θέρμανση είναι ο πιθανός ένοχος, αναφέρει ο Rapley: "Το γεγονός ότι τρεις από παγετώνες επιταχύνονται ταυτόχρονα δείχνει ότι κάτι συμβαίνει." Μόνο η τήξη αυτών των τριών παγετώνων συμβάλλει κατ' εκτίμηση σε άνοδο κατά 0,24 χιλιοστών ετησίως στη στάθμη της θάλασσας.

Δρ Eric Rignot.

Σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Science, οι παγετώνες της Γροιλανδίας γλιστρούν προς τη θάλασσα όλο και ταχύτερα και σήμερα ρίχνουν διπλάσια ποσότητα νερού στον Ατλαντικό απ' ό,τι πριν από δέκα χρόνια. Και αυτή η αυξημένη ροή φαίνεται να επιταχύνει την άνοδο της στάθμης των ωκεανών.

Το 2005, σύμφωνα με τον Δρ Eric Rignot του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA, και συγγραφέα της μελέτης, η κρηπίδα του πάγου της Γροιλανδίας έχασε άλλα 220 κυβικά χιλιόμετρα πάγου, ενώ το 1996 η ποσότητα αυτή ήταν 100 περίπου κυβικά χιλιόμετρα.

Στη νέα έρευνα, ο Eric Rignot και ο συνάδελφος του Pannir Kanagaratnam, του πανεπιστημίου του Κάνσας, επεξεργάστηκαν δορυφορικά δεδομένα για να παρακολουθήσουν την ταχύτητα των πάγων που έφευγαν από το στρώμα του πάγου στην Γροιλανδία, από το 1996 έως το 2005. Κατέγραψαν μεγάλη αύξηση στην ροή, πρώτα στα νότια της Γροιλανδίας και μετά το 2000 από την βόρεια Γροιλανδία. Αρκρτά από τα μεγάλα κομμάτια του πάγου έχουν διπλασιάσει την ταχύτητα τους στην ίδια περίοδο, που τώρα φτάνει τα 12 χιλιόμετρα το έτος.

Η Γροιλανδία καλύπτεται σήμερα με το παχύτερο στρώμα πάγου από κάθε άλλο σημείο του Βορείου Ημισφαιρίου. Σχεδόν 1.700.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα είναι σκεπασμένα με πάγο - ίση με την έκταση του Μεξικού - και σε πολλά σημεία του το πάχος του πάγου φθάνει και τα 3 χιλιόμετρα .

"Αν έλιωναν ο! πάγοι ή γλιστρούσαν προς τη θάλασσα", λέει ο Μάικλ Οπενχάιμερ, καθηγητής γεωφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνοτον, "η στάθμη της θάλασσας θα αυξανόταν τουλάχιστον κατά έξι μέτρα, πλημμυρίζοντας αρκετά από τα μεγάλα πληθυσμιακά κέντρα ου πλανήτη".

Η ροή νερού και πάγου από τη Γροιλανδία στον Ατλαντικό εκτιμάται τώρα ότι αντιστοιχεί στο 17% της ετήσιας ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Τα τελευταία χρόνια η στάθμη ανεβαίνει με ρυθμό τριών χιλιοστών ανά έτος - από την άνοδο αυτή, το μισό χιλιοστό οφείλεται στους παγετώνες της Γροιλανδίας.

Ταυτόχρονα οι εκπομπές των αερίων έχουν αυξηθεί έως και 30 φορές περισσότερο από την προηγούμενη περίοδο που η Γη βίωσε το φαινόμενο της υπερθέρμανσης, πριν από περίπου 55 εκατομμύρια χρόνια. Ο συνδυασμός των δύο φαινομένων μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες στην οικολογική και κλιματολογική ισορροπία του πλανήτη.

Σύμφωνα με τα πιο διαδεδομένα επιστημονικά σενάρια για την υπερθέρμανση του πλανήτη, η αύξηση αυτή κάποια στιγμή θα πραγματοποιηθεί - σε μία περίοδο όμως αρκετών χιλιάδων χρόνων. Σύμφωνα όμως με τη νέα μελέτη, αυτό μπορεί να συμβεί σε μερικές εκατοντάδες χρόνια.

Η αύξηση της ροής συνδέεται πιθανότατα με την άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη, εξ αιτίας των ανθρωπογενών επιδράσεων. Λόγω της υψηλότερης θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας, εκτιμούν οι επιστήμονες, όλο και περισσότερο νερό κυλά μέσα από ρωγμές στη βάση των παγετώνων, εκεί όπου ο πάγος τρίβεται πάνω στο υποκείμενο πέτρωμα. Το νερό αυτό λειτουργεί ως λιπαντικό και ο παγετώνας κυλά όλο και ταχύτερα. Γι αυτό και χύνεται διπλάσια ποσότητα νερού και πάγου στη θάλασσα από ό,τι πριν πέντε χρόνια.

Η θερμοκρασία της Γροιλανδίας κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 ετών έχει αυξηθεί κατά περίπου τρεις βαθμούς Κελσίου. Με τη βοήθεια υπολογιστικών μοντέλων (προσομοιώσεων), οι εκτιμήσει αναφέρουν ότι θα χρειαστούν 1.000 χρόνια για το πλήρες λιώσιμο των πάγων, ενώ η δημιουργία τους κράτησε εκατομμύρια χρόνια.

Η επιστημονική ομάδα προειδοποιεί επίσης ότι σε περίπτωση τήξης των πάγων της Γροιλανδίας, η ζημιά θα είναι ανεπανόρθωτη. Οι παγωμένες περιοχές του πλανήτη παραμένουν σε αυτήν την κατάσταση εξαιτίας της ιδιότητας του πάγου να αντανακλά το φως και τη θερμότητα, αντίθετα από τους βράχους και τα γαλάζια θαλάσσια νερά, τα οποία τα απορροφούν.

"Αντίθετα από τους πάγους του Αρκτικού Ωκεανού, οι οποίοι λιώνουν και αναπαράγοντα! κάθε χρόνο, το στρώμα του πάγου της Γροιλανδίας δεν θα αναγεννηθεί, ακόμη και εάν ο πλανήτης επιστρέψει σε προβιομηχανικές συνθήκες", λέει ο δρ. Γκρέγκορι του Κέντρου Κλιματολογικών Προβλέψεων του Πανεπιστημίου Ρέντιγκ.

Οι ειδικοί λένε ότι οι εκπομπές των ρυπογόνων αερίων που προκάλεσαν την υπερθέρμανση του πλανήτη, αμέσως μετά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, κράτησαν πιθανότατα 10.000 χρόνια. Ενώ τώρα με την καύση των ορυκτών καυσίμων υπολογίζεται ότι θα εκπέμψουμε περίπου την ίδια ποσότητα αερίων εντός των επόμενων τριών αιώνων.

Στη Γροιλανδία.

Σε μία από τις πλέον ενδελεχείς έρευνες του είδους, δορυφορικά δεδομένα χρησιμοποιήθηκαν για τον εντοπισμό αλλαγών στο ύψος των πάγων μεταξύ 1992 και 2002. Σε δημοσίευσή της στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Glaciology, ομάδα Αμερικανών επιστημόνων από το Κέντρο Διαστημικής Πτήσης Goddard της ΝΑΣΑ στο Μέριλαντ εκτιμά ότι 20 δισεκατομμύρια τόνοι ύδατος προστίθενται κάθε χρόνο στους ωκεανούς.

Μαζικές μεταβολές των πάγων συμπίπτουν με κλιματολογικά μοντέλα, που εκπονήθηκαν με τη βοήθεια υπολογιστών για να περιγράψουν το φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Η έρευνα αποκαλύπτει μεγάλο περιορισμό του στρώματος πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής και μία παράλληλη ενίσχυση του στρώματος πάγου στα ανατολικά της ηπείρου. Η ενίσχυση αυτή, όμως, δεν είναι όσο σημαντική υποστηρίζουν άλλες μελέτες.

Δείχνει επίσης τη στερεά ενδοχώρα της Γροιλανδίας να επεκτείνεται, χάρη στην αυξημένη χιονόπτωση και τον ταυτόχρονο περιορισμό της ακτογραμμής, λόγω της τήξης των πάγων. Τα μοντέλα ηλεκτρονικών υπολογιστών είχαν προβλέψει αυτήν την αύξηση της γήινης μάζας στη Γροιλανδία.

Ο θερμός αέρας έχει την ικανότητα να μεταφέρει περισσότερο νερό. Όταν, λοιπόν, η ατμόσφαιρα θερμαίνεται, η Γροιλανδία και η Ανταρκτική δέχονται περισσότερες χιονοπτώσεις. Η αύξηση της θερμοκρασίας, όμως, μπορεί να έχει και αντίθετο αποτέλεσμα στα άκρα των δύο ηπειρωτικών όγκων, προκαλώντας εκεί αύξηση του ρυθμού τήξης του πάγου.

Στη Γροιλανδία διεξάγεται ένας αγώνας μεταξύ ανταγωνιστικών δυνάμεων χιονόπτωσης και απώλειας πάγου στις όχθες. Δεν γνωρίζουμε, όμως, πόσο θα διαρκέσει η ισορροπία ή εάν η πλάστιγγα έχει ήδη γείρει αμετάκλητα προς τη μία κατεύθυνση, λέει ο επικεφαλής της έρευνας.

Στη Γροιλανδία, η έρευνα είδε μεγάλες απώλειες πάγου κατά μήκος των νοτιοανατολικών ακτών και μια μεγάλη αύξηση στο πάχος του πάγου στα μεγάλα υψόμετρα λόγω των μεγάλων χιονοπτώσεων. Και η μελέτη έδειξε ένα μικρό κέρδος της συνολικής μάζας του παγωμένου νερού στα στρώματα του πάγου που ήταν αντίθετο από ό,τι αναμενόταν.

Όταν οι επιστήμονες πρόσθεσαν τα κέρδη και τις μειώσεις του πάγου από τη Γροιλανδία και τα ανταρκτικά στρώματα του πάγου, υπήρξε μια καθαρή απώλεια πάγου προς τη θάλασσα. Το στρώμα του πάγου της Γροιλανδίας κέρδιζε ετησίως περίπου 11 δισεκατομμύρια τόνους νερού, ενώ η Ανταρκτική έχανε περίπου 31 δισεκατομμύρια τόνους ετησίως. Τα 20 δισεκατομμύρια τόνων νερού που προστίθενται στους ωκεανούς είναι ισοδύναμοι με την ποσότητα του γλυκού νερού που χρησιμοποιείται ετησίως στα σπίτια, τις επιχειρήσεις και την καλλιέργεια στη Νέα Υόρκη, το Νιου Τζέρσευ! και τη Βιρτζίνια.

"Η μελέτη δείχνει ότι η συμβολή των στρωμάτων του πάγου στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας που μελετήθηκε ήταν πολύ μικρότερη από όσο αναμενόταν, ακριβώς 2% της πρόσφατης αύξησης σχεδόν των 3 χιλιοστών ανά έτος", λέει ο Jay Zwally, ο επικεφαλής της μελέτης. "Οι τρέχουσες εκτιμήσεις των άλλων σημαντικών πηγών για την άνοδο της στάθμης - την διαστολή του ωκεανού εξ αιτίας της ανόδου των θερμοκρασιών και της απορροής από τους παγετώνες σε χαμηλά γεωγραφικά πλάτη - δεν κάνουν τη διαφορά, έτσι έχουμε ένα μυστήριο στα χέρια μας, από πού προέρχεται το παραπάνω νερό. Αν συνεχίσουμε την έρευνα χρησιμοποιώντας τους δορυφόρους της NASA και άλλα στοιχεία, θα ελαττωθούν οι αβεβαιότητες σε αυτό το σημαντικό ζήτημα και έτσι θα λυθεί το μυστήριο."

Έρευνες δείχνουν ότι αν δεν ληφθούν δραστικά μέτρα έως το τέλος του 21ου αιώνα, τότε το στρώμα του πάγου στην Αρκτική θα υποχωρήσει έως το όριο όπου βρισκόταν πριν από 130.000 χρόνια, όταν η τήξη των πολικών πάγων προκάλεσε την άνοδο της στάθμης κατά πέντε μέτρα. Τότε, η θέρμανση προκλήθηκε από μετατόπιση του άξονα της Γης, που εξέθεσε την Αρκτική σε περισσότερη ηλιοφάνεια. Αυτή τη φορά, η θέρμανση προκαλείται από τα αέρια του θερμοκηπίου, οπότε επηρεάζονται και οι δύο πόλοι.

Ήδη, οι παγετώνες της Γροιλανδίας, ορισμένοι από αυτούς στο μέγεθος του Μανχάταν, κινούνται όλο και ταχύτερα προς τη θάλασσα, προκαλώντας μικρούς σεισμούς καθώς μετατοπίζονται απότομα έως και δέκα μέτρα ανά λεπτό.

Με το σημερινό ρυθμό ανόδου της θερμοκρασίας, το 2100 η Γη θα είναι τουλάχιστον 4 βαθμούς Κελσίου θερμότερη από ό,τι σήμερα, με την Αρκτική να είναι όσο θερμή ήταν πριν από 130.000 χρόνια, σύμφωνα με έρευνα του Dr Jonathan Overpeck στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Science.

Υπολογιστικά μοντέλα υποδεικνύουν ότι σε ορισμένες περιοχές της Γροιλανδίας η θερμοκρασία θα παραμένει πάνω από το σημείο τήξης για πολλούς μήνες το χρόνο. Ο πάγος θα λιώσει και η στάθμη της θάλασσας θα ανέβει κατά 30 εκατοστά έως ένα μέτρο έως το 2150, εκτιμά μια ομάδα του αμερικανικού Εθνικού Κέντρου Ατμοσφαιρικής Έρευνας, με επικεφαλής τον Meredith Nettles. Σε 500 χρόνια, η άνοδος θα μπορούσε να ξεπεράσει τα πέντε μέτρα.

Επιπλέον, το νερό που κυλά στη βάση των παγετώνων της Γροιλανδίας δρα σαν λιπαντικό και επιταχύνει την κίνησή τους προς τον ωκεανό. Οι σεισμοί που καταγράφονται στη Γροιλανδία, λόγω απότομης μετακίνησης παγετώνων, έχουν υπερδιπλασιαστεί από το 2002, αναφέρει μια άλλα ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.

Η Ανταρκτική.

Η Ανταρκτική περιέχει περισσότερο από το 90% του παγκόσμιου πάγου, και η απώλεια ενός σημαντικού μέρους του θα προκαλούσε μια άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Επιστήμονες συνηθίζουν να αναφέρονται στην Ανταρκτική ότι αποτελεί τον "κοιμισμένο γίγαντα", λέει ο Chris Rapley, από τον οργανισμό Βρετανική Ανταρκτική Έρευνα, αλλά ο ίδιος τώρα την θεωρεί ως τον "γίγαντα που ξύπνησε".

Και πιστεύει πως η άνοδος της στάθμης της θάλασσας σε όλο τον κόσμο, που προκαλείται από το λιώσιμο των πάγων, έχει υποτιμηθεί. Μεγάλα κομμάτια πάγου καταρρέουν στη θάλασσα της Ανταρκτικής, αυξάνοντας την απειλή από την άνοδο της στάθμης των ωκεανών του κόσμου, δήλωσαν οι επιστήμονες.

Ο Rapley παρουσίασε μετρήσεις για το στρώμα του πάγου σε μια σημαντική κλιματική διάσκεψη στο Έξετερ της Βρετανίας, Πάγοι στην Ανταρκτική Xερσόνησο. Τα στοιχεία που παρουσίασε ο Rapley δείχνουν ότι οι παγετώνες μέσα στο πολύ μεγαλύτερο στρώμα του Δυτικού Ανταρκτικό πάγου αρχίζουν επίσης να εξαφανίζονται.

Εάν ο πάγος στη χερσόνησο λειώσει εξ ολοκλήρου, θα ανεβάσει διεθνώς τη στάθμη των θαλασσών κατά 0,3 μέτρα, και το στρώμα του Δυτικού Ανταρκτικό πάγου περιέχει αρκετό νερό για να αυξηθεί ακόμα περισσότερο η στάθμη. Η τελευταία έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής σχετικά με την Αλλαγή του Κλίματος , που δημοσιεύθηκε το 2001, έλεγε ότι η κατάρρευση αυτού του στρώματος του πάγου ήταν απίθανη κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα. Αυτή η εκτίμηση μπορεί και πρέπει να επαναξιολογηθεί, προειδοποιεί ο Rapley.

Πριν από τέσσερα χρόνια η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος είχε προβλέψει ότι, μέχρι το 2100, η στάθμη της θάλασσας θα ανέβαινε μεταξύ 11 και 77 εκατοστών.

Οι αλλαγές στη χερσόνησο, όπου το 75% των 400 παγετωνικών βουνών είναι σε υποχώρηση, έχουν προσφέρει νέες ιδέες για τους τρόπους που τα στρώματα του πάγου μπορούν να διασπαστούν.

Τον Μάρτιο του 2002, ένα τεράστιο κομμάτι πάγου ( κρηπίδωμα) που επέπλεε, γνωστό ως Larsen B διαλύθηκε και στη θέση του δημιουργήθηκαν χιλιάδες μικρότερα παγόβουνα. Χωρίς το Larsen B που εμπόδιζε τη μετακίνηση των φύλλων του πάγου, κομμάτια - στρώματα - του πάγου άρχισαν να κυλάνε γρηγορότερα προς τη θάλασσα και συγχρόνως να λεπταίνουν. Η ανακάλυψη αυτή αιφνιδίασε τους επιστήμονες όταν αποκαλύφθηκε τον Σεπτέμβριο του 2004 και τώρα αυτοί που φτιάχνουν υπολογιστικά μοντέλα εργάζονται για να συμπεριλάβουν τέτοιους μηχανισμούς στις προβλέψεις τους.

Τα αρχεία του κλίματος, που προέρχονται από την ανάλυση των ιζημάτων, δείχνουν ότι δεν υπήρχαν κομμάτια πάγου από τη Χερσόνησο σε διάφορες θερμές προηγούμενες εποχές. Αλλά η διάσπαση αυτή έχει επιπτώσεις στον πάγο που είναι πιο κοντά στον Πόλο, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη καταγραμμένη εποχή, λέει ο Rapley.

Οι ενδείξεις ότι η αλλαγή του κλίματος μπορεί να επηρεάζει το στρώμα του Δυτικού Ανταρκτικό Πάγου προέρχονται από τρεις παγετώνες, συμπεριλαμβανομένου του Pine Island και του Thwaites. Τα στοιχεία μας αποκαλύπτουν ότι χάνουν περισσότερο πάγο - κυρίως μέσω της γέννησης των παγόβουνων - από αυτό που το αντικαθιστά μέσω των χιονοπτώσεων. Σύμφωνα με μια προκαταρκτική ανάλυση, η διαφορά μεταξύ της μάζας που χάνεται και της μάζας που αντικαθίσταται είναι περίπου 60%.

Οι επιστήμονες δήλωσαν πως αντί να αυξάνεται η μάζα τους, όπως αναμενόταν, λόγω της αύξησης της χιονόπτωσης στις πολικές περιοχές, η Δυτική Ανταρκτική χάνει κάθε χρόνο 250 κυβικά χιλιόμετρα πάγου, με έναν ρυθμό έξι φορές ταχύτερο απ’ ό,τι στο παρελθόν. Αυτό σημαίνει πως η Ανταρκτική συμβάλλει τουλάχιστον κατά 15% στη σημερινή αύξηση της στάθμης της θάλασσας, που φτάνει τα δύο χιλιοστά ετησίως.

Εάν η απώλεια της μάζας από τους παγετώνες οφείλεται στις φυσικές μεταβολές ή προκαλείται από τη θέρμανση των ωκεανών εξ αιτίας των ανθρώπινων δραστηριοτήτων δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί. Οι επιστήμονες κάνουν τώρα περισσότερες μετρήσεις για να αξιολογήσουν τις αιτίες, αλλά η θέρμανση είναι ο πιθανός ένοχος, αναφέρει ο Rapley: "Το γεγονός ότι τρεις από παγετώνες επιταχύνονται ταυτόχρονα δείχνει ότι κάτι συμβαίνει." Μόνο η τήξη αυτών των τριών παγετώνων συμβάλλει κατ' εκτίμηση σε άνοδο κατά 0,24 χιλιοστών ετησίως στη στάθμη της θάλασσας.

Το κοστος του πολεμου.

Νέα έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Αμερικανικού Κογκρέσου αναφέρει ότι οι πόλεμοι στο Ιράκ και το Αφγανιστάν θα στοιχίσουν στις ΗΠΑ συνολικά 2,4 τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2017. Επίσης στην έκθεση υπολογίζεται ότι μια ποιο γρήγορη απόσυρση των Αμερικανικών δυνάμεων θα κοστίσει περίπου 480 δισεκατομμύρια δολάρια λιγότερα απ’ ότι μια ποιο σταδιακή απόσυρση μέσα στα επόμενα 10 χρόνια. Ο πρόεδρος Μπους ζητά αυτή την εβδομάδα απ’ το Κογκρέσο να εγκρίνει άλλα 46 δισεκατομμύρια δολάρια για τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, ανεβάζοντας το συνολικό κόστος στα 200 δισεκατομμύρια δολάρια για το οικονομικό έτος 2008.

Την προηγούμενη εβδομάδα, στο ετήσιο συνέδριο της «αμερικανικής οικονομικής ένωσης» (ΑΕΑ), παρουσιάσαμε μία νέα εκτίμηση για το πιθανό κόστος του πολέμου στο Ιράκ.

Συμπεράναμε πως ο λογαριασμός είναι πολύ ψηλότερος από τις προηγούμενες εκτιμήσεις -μεταξύ 1 και 2 τρις δολαρίων, ανάλογα κυρίως με το πόσο ακόμα θα παραμείνουν τα στρατεύματά μας στο Ιράκ.

Για να δώσουμε μία τάξη μεγέθους, η ταινία με τις μεγαλύτερες εισπράξεις όλων των εποχών, ο «Τιτανικός» εισέπραξε 1.8 δις δολάρια σε ολόκληρο τον κόσμο, όσο δηλαδή στοιχίζει η παραμονή των αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ κάθε μισή εβδομάδα.

Όπως συνέβη με το παγόβουνο που βύθισε τον «Τιτανικό», το μεγάλο κομμάτι των εξόδων του πολέμου κρύβεται κάτω από την επιφάνεια.

Δεν υπολογίσαμε μόνο το κόστος των πολεμικών επιχειρήσεων, αλλά και όσα θα κληθεί να πληρώσει το κράτος τα επόμενα χρόνια σε ασφαλίσεις ζωής, αναπηρικές συντάξεις και ιατρική παρακολούθηση των 16,300 Αμερικανών που έχουν ήδη τραυματιστεί βαριά.

Υπολογίσαμε επίσης το κόστος αντικατάστασης φθαρμένων οπλικών συστημάτων, που σε περιόδους πολέμου φθείρονται τρεις με πέντε φορές ταχύτερα απ' ότι σε καιρούς ειρήνης.

Επιπρόσθετα ο στρατός θα κληθεί να πληρώσει περισσότερα για να προσελκύσει -ή να κρατήσει στο στρατό- τους εθελοντές Αμερικανούς πολίτες.

Το κερασάκι στην τούρτα -καθώς πολεμάμε με δανεικά (κυρίως από το εξωτερικό)- αφορά το κόστος των αυξημένων επιτοκίων για την εξυπηρέτηση του διογκωμένου δημόσιου μας χρέους.

Η έρευνά μας -αντίθετα από τις κρατικές εκτιμήσεις- συμπεριλαμβάνει στο κόστος του πολέμου τις οικονομικές και κοινωνικές του επιπτώσεις.

Περιλαμβάνει π.χ. το πραγματικό οικονομικό κόστος των τραυματιών και των νεκρών.

Αν κάποιο άτομο σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό ατύχημα, η οικογένειά του λαμβάνει αποζημίωση για τα διαφυγόντα κέρδη της.

Το κράτος υπολογίζει πως το κόστος κάθε θανάτου φτάνει κατά μέσο όρο τα 6 εκατομμύρια δολάρια.

Οι ένοπλες δυνάμεις όμως τον κοστολογούν πολύ λιγότερο, γύρω στα 500,000 δολάρια.

Ένα άλλο κόστος για την οικονομία προέρχεται από το γεγονός πως οι περισσότεροι στρατιώτες προέρχονται από την εθνοφυλακή και τους έφεδρους.

Οι στρατιώτες αυτοί εν γένει κερδίζουν στο στρατό λιγότερα από ότι θα κέρδιζαν σαν πολίτες.

Τέλος, υπάρχει το μακροοικονομικό κόστος του πολέμου, όπως η αύξηση των τιμών του πετρελαίου, στο βαθμό τουλάχιστο που οφείλεται στον πόλεμο στο Ιράκ.

Το συμπέρασμά μας είναι πως η οικονομία μας θα ήταν πολύ ισχυρότερη αν επενδύαμε αυτά τα χρήματα στη χώρα μας, αντί για το Ιράκ.

Ένα κόστος ύψους 2 τρις δολαρίων μας αναγκάζει να κάνουμε ορισμένες ερωτήσεις.

Πρώτον, οι αριθμοί είναι κατά πολύ υψηλότεροι από τους υπολογισμούς της κυβέρνησης, πριν τον πόλεμο.

Τότε ο οικονομικός σύμβουλος του Λευκού Οίκου Λόρενς Λίντσεϊ (Lawrence Lindsey) απολύθηκε, διότι πρόβλεψε πως το κόστος του πολέμου θα έφτανε τα 200 δις δολάρια, που υπερέβαιναν κατά πολύ τα 60 δις που προέβλεπε επισήμως το γραφείο προϋπολογισμού της προεδρίας.

Πώς έγινε και το κόστος του πολέμου υποτιμήθηκε σε τέτοιο βαθμό;

Σε άλλες σημαντικές της πολιτικές, η κυβέρνηση αρέσκεται να δημοσιεύει εξαντλητικά λεπτομερείς εκθέσεις κόστους-οφέλους.

Ο πόλεμος στο Ιράκ είναι ένας επιλεγμένος πόλεμος, ένα είδος κυβερνητικής παρέμβασης κι όμως δεν υπάρχει σχεδόν καμία σοβαρή ανάλυση του κόστους από μία παρατεταμένη παραμονή των στρατευμάτων κατοχής.

Ήταν άραγε δυνατό να διεξαγάγουμε τον πόλεμο αυτόν με τρόπο που θα προστάτευε καλύτερα τους στρατευμένους μας και θα κόστιζε λιγότερα στη χώρα;

Φαίνεται πως μία έκθεση του πενταγώνου συμπεραίνει πως αν οι στρατιώτες μας διέθεταν καλύτερο εξοπλισμό, πολλοί θάνατοι και τραυματισμοί θα είχαν αποφευχθεί.

Η τσιγκουνιά σε τέτοια θέματα, την περίοδο της βιαστικής έναρξης των πολεμικών επιχειρήσεων, μοιάζει να οδηγεί μακροπρόθεσμα σε αύξηση του κόστους για τη χώρα (και -με τραγικό τρόπο- για όσους αναμείχθηκαν άμεσα σ' αυτόν).

Υπάρχει βέβαια πάντα το ερώτημα αν χρειαζόταν τελικά να ξοδέψουμε έστω κι ένα σεντς για αυτόν τον πόλεμο.

Αν θυμηθούμε τους μήνες που προηγήθηκαν του πολέμου: υπήρχαν λίγοι λόγοι να εισβάλουμε στο Ιράκ και πολλοί να τηρήσουμε στάση αναμονής.

Η πολιτική του Μπους (Bush) περί απειλής του Ιράκ, είχε αναγκάσει τη Βαγδάτη να ξαναδεχτεί την επιθεώρηση εκ μέρους του ΟΗΕ.
Οι επιθεωρητές έλεγαν πως χρειάζονται μερικούς μήνες ακόμα προκειμένου να ολοκληρώσουν το έργο τους.
Μερικοί από τους πιο στενούς μας συμμάχους, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, εκλιπαρούσαν τις ΗΠΑ να περιμένουν το πόρισμα των επιθεωρητών.
Οι υπηρεσίες πληροφοριών έστελναν, όπως ξέρουμε πια σήμερα, αντιφατικές πληροφορίες.

Η μετατοπιση των Ηπειρων.

Ως μετατόπιση των Ηπείρων θα μπορούσαμε να καθορίσουμε τις μεγάλης κλίμακας οριζόντιες κινήσεις των ηπείρων μέσα στο γεωλογικό χρόνο. Τούτη η ιδέα μιας μεγάλης μετατόπισης έχει μακρά ιστορία. Παρατηρώντας το γεγονός ότι το σχήμα της ακτογραμμής της ανατολικής Ν. Αμερικής ταίριαζε στο σχήμα της ακτογραμμής της Δ. Αφρικής, ο γερμανός φυσιολόγος Αλεξάντερ φον Χούμπολτ διαμόρφωσε το 1800 τη θεωρία ότι οι ακτές που περιβάλλουν τον Ατλαντικό Ωκεανό ήταν κάποτε ενωμένες. Πενήντα χρόνια αργότερα ένας γάλλος επιστήμονας, ο Αντόνιο Σνάιντερ-Πελεγκρίνι, υπέθεσε πως η παρουσία ταυτόσημων απολιθωμάτων φυτών στις ευρωπαϊκές και αμερικανικές εναποθέσεις άνθρακα μπορεί να εξηγηθεί μόνο αν οι δύο ήπειροι ήταν αρχικά ενωμένες. Στην ίδια τροχιά κινούμενος, ο Φρανκ Β. Τέιλορ από τις Η.Π.Α. εξήγησε το σχηματισμό ορισμένων οροσειρών με τη θεωρία της σύγκρουσης των ηπείρων.

Η πρώτη αληθινά λεπτομερειακή και συνεκτική θεωρία για τη μετατόπιση των ηπείρων προτάθηκε το 1912 από τον Άλφρενr Βέγκενερ, τον Γερμανό γεωλόγο. To 1937 ο Αλεξάντρ Λ. Ντι Τουά, ένας νοτιοαφρικανός γεωλόγος, τροποποίησε την υπόθεση του Βέγκενερ προτείνοντας δύο αρχέγονες ηπείρους, τη Λαυρασία στο Βορρά και την Γκοντβάνα στο νότο. Ωστόσο, το ενδιαφέρον για τη θεωρία της μετατόπισης των ηπείρων αναζωπυρώθηκε, καθώς αυξήθηκε η γνώση μας για το μαγνητικό πεδίο της Γης, χάρη στις μελέτες των γεωφυσικών Στάνλεϊ κ. Ράνκορν, Π.Μ.Σ. Μπλάκετ κ.α. Σιδηρομαγνητικά μεταλλεύματα όπως ο μαγνητίτης, αποκτούν μόνιμο μαγνητισμό, όταν κρυσταλλοποιούνται ως στοιχεία πυριγενών λίθων. Η διεύθυνση του μαγνητικού τους πεδίου είναι ίδια με εκείνη του μαγνητικού πεδίου της Γης κατά τη στιγμή της κρυσταλλοποίησής τους. Σωματίδια μαγνητικών υλικών που απελευθερώνονται με διάφορους φυσικούς τρόπους από τους πυριγενείς λίθους αναδιατάσσονται σύμφωνα με τη διεύθυνση του μαγνητικού πεδίου της Γης και ενσωματώνονται σε διάφορα ιζηματογενή στρώματα. Οι μελέτες της παραμένουσας μαγνήτισης σε διαφορετικά στρώματα έδειξε πως μαγνητικοί πόλοι όιαφορετικών εποχών σε όλα τα σημεία του κόσμου έχουν αλλάξει με τo πέρασμα του χρόνου. Οι αποκλίσεις των πόλων είναι διαφορετικές για κάθε ήπειρο, αλλά οι τιμές τους εξηγούνται μόνο στις βάση της υπόθεσης ότι οι ήπειροι ήταν κάποτε ενωμένες. Οι αποκλίσεις για την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, για παράδειγμα, δείχνουν πως η τελευταία μετακινήθηκε περίπου 30° Δυτικά σε σχέση με την Ευρώπη από την Τριάσια περίοδο, δηλαδή από τη θέση που είχε πριν από 245 εκατομμύρια χρόνια.

Η αυξημένη γνώση μας για το σχηματισμό του ωκεάνειου πυθμένα και η επακόλουθη διατύπωση των θεωριών της εξάπλωσης του θαλάσσιου πυθμένα και των τεκτονικών πλακών, ισχυροποίησε ακόμη περισσότερο τη θεωρία της μετατόπισης των ηπείρων. Στην αρχή της δεκαετίας του '60 ο αμερικανός γεωφυσικός Χάρι Χ. Χες πρότεινε την υπόθεση πως διαρκώς δημιουργείται νέος ωκεάνειος φλοιός, εξαιτίας της διαρκούς ηφαιστειακής δραστηριότητας στις μεσωκεάνειες οροσειρές. Αυτές τις ωκεάνειες οροσειρές μπορούμε να τις φανταστούμε τις ως υποβρύχια βουνά που ακολουθούν μια ελικοειδή πορεία περίπου 60.000 χλμ. κατά μήκος του πυθμένα. Λειωμένο υλικό από το μανδύα της Γης έρχεται στην επιφάνεια, ψύχεται και κατόπιν σπρώχνεται από νέες εκρήξεις. Έτσι, ο πυθμένας του ωκεανού σπρώνεται σε αντίθετες κατευθύνσεις. Στα τέλη του '60 αρκετοί αμερικανοί ερευνητές, ανάμεσά τους οι Τζακ Ε. Όλιβερ και Μπράιαν Λ. Άιζακς, σύνδεσαν τη ιδέα της εξάπλωσης του πυθμένα των ωκεανών με εκείνη της μετατόπισης των ηπείρων και διαμόρφωσαν τη θεωρία των τεκτονικών πλακών.

Αλ Γκορ.

Το Νόμπελ Ειρήνης τούς απονέμεται "για τις προσπάθειές συλλογής και μετάδοσης γνώσεων σχετικά με τις κλιματικές αλλαγές που προκαλούνται από τον άνθρωπο και για τη θεμελίωση των αναγκαίων μέτρων στον αγώνα κατά των αλλαγών αυτών", δήλωσε στο Οσλο ο πρόεδρος της νορβηγικής επιτροπής Ολε Ντάνμπολτ Μγιόες.

Η IPCC ιδρύθηκε το 1988 από τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό και το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Σκοπός του πάνελ είναι η αξιολόγηση της επιστημονικής γνωστικής βάσης και των ερευνών που διεξάγονται για τη μελέτη των κλιματικών αλλαγών. Η IPCC αξιολογεί επίσης τις συνέπειες των κλιματικών μεταβολών που προέρχονται από ανθρώπινη δραστηριότητα, μελετώντας πιθανές πολιτικές και δράσεις για την αντιμετώπιση των ενδεχόμενων κινδύνων.

"Με τιμά βαθιά το γεγονός ότι έλαβα το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης", αναφέρει σε δήλωσή του ο Αλ Γκορ.

"Το βραβείο αυτό έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία επειδή έχω την τιμή να το μοιράζομαι με τη Διακυβερνητική Διάσκεψη για τις Κλιματικές Αλλαγές, το κορυφαίο στον κόσμο επιστημονικό σώμα που είναι αφιερωμένο στη βελτίωση των γνώσεών μας για την κλιματική κρίση, , μια ομάδα τα μέλη της οποίας έχουν εργαστεί ακούραστα και ανιδιοτελώς για πολλά χρόνια".

Ο Γκορ δήλωσε επίσης πως θα δωρίσει όλο το μερίδιό του από το έπαθλο.

Από την πλευρά του ο πρόεδρος της Διακυβερνητικής Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για τις Κλιματικές Αλλαγές, ο ινδός επιστήμονας Ραζέντρα Πασάουρι, δήλωσε σήμερα ότι η τιμητική διάκριση προς τον Αλ Γκορ και το όργανο των Ηνωμένων Εθνών για τις κλιματικές αλλαγές θα επιτρέψει να δημιουργηθεί η συνείδηση ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη χρήζει επείγουσας αντιμετώπισης.

"Ελπίζω ότι αυτό θα φέρει το θέμα στο προσκήνιο", δήλωσε από το Νέο Δελχί ο πρόεδρος της Διάσκεψης του ΟΗΕ. "Αισθάνομαι προνομιούχος που μοιραζόμαστε αυτό βραβείο με κάποιον τόσο διακεκριμένο όσο ο Αλ Γκορ", είπε.

Το βραβείο, ένα δίπλωμα , ένα χρυσό μετάλλιο και μια επιταγή 10 εκατομμυρίων σουηδικών κορωνών- θα τους απονεμηθεί στο Οσλο στις 10 Δεκεμβρίου.

Oleum.

Το ορυκτό πετρέλαιο, ή "αργό πετρέλαιο" όπως λέγεται, μπορεί να ποικίλλει στην εμφάνιση, τη σύνθεση, και την καθαρότητα. Χρησιμοποιείται συνήθως για την παραγωγή, μέσω της διύλισης, καυσίμων για μηχανές εσωτερικής καύσης και για το λόγο αυτό είναι μια σημαντική πηγή ενέργειας (στατιστικές παγκόσμιας ενέργειας ΔΟΕ - Διεθνής Οργανισμός Ενεργείας). Είναι επίσης η πρώτη ύλη για πολλά χημικά προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων των διαλυτών, των λιπασμάτων, των φυτοφαρμάκων, καθώς και στα συνθετικά προϊόντα όπως των πλαστικών και των απορρυπαντικών μέχρι ακόμη και ορισμένων εκρηκτικών υλών. Τα προϊόντα αυτά που προέρχονται απ' το πετρέλαιο λέγονται πετροχημικά και ο κλάδος της χημείας που ασχολείται με την ανάπτυξή τους πετροχημεία.

Συνήθως ως πετρέλαιο εννοούμε τα υγρά αποθέματα που περιλαμβάνουν το αργό πετρέλαιο, αέρια (φυσικά αέρια) και στερεά (άσφαλτο ή πίσσα).

Είναι γενικά αποδεκτό ότι το πετρέλαιο δημιουργήθηκε με την αποσύνθεση θαλασσίων, κυρίως, ζώων και φυτών, που θάφτηκαν κάτω από διαδοχικές στιβάδες λάσπης, πριν από 400-500 εκατομμύρια χρόνια. Η αρχική προϋπόθεση για μια τέτοια γένεση πετρελαίου είναι μια ρηχή θάλασσα με νερά πλούσια σε ζώα και φυτά, από μικροσκοπικά μέχρι μεγάλα. Η δεύτερη προϋπόθεση είναι ότι παθαίνοντας οι οργανισμοί, βουλιάζουν στο βυθό και θάβονται σε λάσπη. Το οξυγόνο στο βυθό πρέπει να είναι περιορισμένο ώστε η αποσύνθεση των οργανισμών να είναι αργή. Με το πέρασμα του χρόνου, λάσπη και πηλός, κάθονται πάνω σ’ αυτές τις αποθέσεις, δημιουργώντας τεράστιες πιέσεις. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, χημικές διεργασίες μετατρέπουν τους οργανισμούς σε πετρέλαιο και αέριο.

Το πετρέλαιο είναι υγρό ελαιώδες ή παχύρρευστο, με καστανό χρώμα, χαρακτηριστική δυσάρεστη οσμή, αδιάλυτο στο νερό και ελαφρότερο απ’ αυτό. Έχει πυκνότητα από 0,73gr/cm3 μέχρι 1,04gr/cm3 και η θερμαντική ικανότητά του φτάνει σε 10.400kcal/gr –11.000kcal/gr.Αποτελείται από υδρογονάνθρακες (ενώσεις άνθρακα και υδρογόνου που σε κανονικές θερμοκρασίες και πιέσεις μπορεί να είναι αέριες, υγρές ή στερεές, ανάλογα με την πολυπλοκότητα των μορίων τους) που βρίσκονται συγκεντρωμένοι σε διάφορα βάθη, κάτω από το έδαφος ή τη θάλασσα.

Επειδή το πετρέλαιο βρίσκεται πάντα σε θερμοκρασία ανώτερη από το σημείο ζέσης μερικών συστατικών του είναι αδύνατος ο καθορισμός ενός σημείο ζέσης, κοινού για όλα τα συστατικά του αργού πετρελαίου. Για τον ίδιο λόγο είναι αδύνατο να μιλήσουμε και για σημείο πήξης, αφού τα διάφορα συστατικά του στερεοποιούνται σε διαφορετικές θερμοκρασίες.

Η αναζήτηση κοιτασμάτων πετρελαίου απαιτεί ειδικές γεωλογικές και γεωφυσικές μελέτες, οι οποίες εντοπίζουν περιοχές με μεγάλη πιθανότητα παρουσίας πετρελαιοφόρου κοιτάσματος. Η πιθανότητα βέβαια να βρεθεί πετρέλαιο μετά από γεώτρηση είναι 1 προς 10Η έρευνα για πετρέλαιο διενεργείται σε δύο φάσεις : η πρώτη αποτελείται από τις γεωλογικές και γεωφυσικές μελέτες και η δεύτερη περιλαμβάνει μία ή περισσότερες ερευνητικές γεωτρήσεις.

Το πετρέλαιο και τα αέρια μπορούν να συγκεντρωθούν σε κοιτάσματα αν υπάρχουν ορισμένες γεωλογικές συνθήκες.

1) Η παρουσία ενός βράχου που χρησιμεύει ως αποθήκη και έχει πόρους συνδεμένους μεταξύ τους ή ρωγμές και κενά.

2) Η παρουσία πάνω από τη βραχο-αποθήκη ενός σχηματισμού αδιάβροχου (που συχνά λέγεται καπέλο)

3) Η ύπαρξη ενός «κλεισίματος», δηλαδή ενός γεωλογικού σχηματισμού που εμποδίζει τη διαφυγή υγρών και αερίων.

Συνήθως τα αποθέματα βρίσκονται σε αντίκλινα ή σε σημεία όπου π.χ. εξαιτίας μιας καθίζησης υπάρχει ασυνέχεια στα πετρώματα.

Η έρευνα για την ανακάλυψη του πετρελαίου περιλαμβάνει : α) φωτογράφηση του χώρου, όπου φαίνονται καθαρά οι πιθανές τοποθεσίες για γεώτρηση, β) γεωλογική έρευνα, οπότε γίνεται χαρτογράφηση των πετρωμάτων και γ) γεωφυσική έρευνα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται είναι η σεισμική, η σταθμική, η μαγνητική, η ηλεκτρική κ.α.

Η πιο γνωστή και η πιο χρησιμοποιούμενη μέθοδος είναι η σεισμική. Η σεισμική μελέτη ενός πεδίου γίνεται με μια σειρά μικρών εκρήξεων, κοντά στην επιφάνεια του εδάφους. Σεισμόμετρα καταγράφουν τα κύματα που φτάνουν σ’ αυτά με ανάκλαση, πάνω σε ορισμένα πετρώματα. Με βάση το χρόνο που έκαναν τα κύματα να διανύσουν τις αποστάσεις και τις διαφορετικές ταχύτητες με τις οποίες διαπερνούν στρώματα με διαφορετική πυκνότητα, γίνεται χαρτογράφηση του υπεδάφους.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους ερευνητές παρουσιάζουν οι περιθωριακές ημίκλειστες θάλασσες, όπως η Βόρεια Θάλασσα, ο Περσικός κόλπος, η Θάλασσα της Ιρλανδίας, ο Κόλπος του Χάντσον, ο Κόλπος του Αγίου Λαυρεντίου, ο Εύξεινος Πόντος, η Κασπία, η ερυθρά Θάλασσα, η Αδριατική και η Θάλασσα των Βαλεαρίδων. Όλες αυτές οι θάλασσες παρουσιάζουν κατάλληλες ιζηματοδομές για την παγίδευση του πετρελαίου και έχουν σχετικά μικρά βάθη. Η περιορισμένη τους τοπογραφία ευνοεί τη συγκέντρωση και διατήρηση του οργανικού υλικού των πετρελαίων και αναμένεται η παρουσία ευνοϊκών δομών αποθήκευσης. Τα περιβάλλοντα είναι επίσης ευνοϊκά για απόθεση εβαπορίτων και σε μερικές από αυτές έχουν ήδη χαρτογραφηθεί διαπυρικές δομές αλατιού και αργιλικών σχιστόλιθων, ενώ και άλλες περιθωριακές λεκάνες χαρακτηρίζονται από την συνέχιση των πτυχώσεων των γειτονικών χέρσων.

Το σκηνικό λοιπόν της έρευνας για πετρέλαιο μεταφέρεται στα υποθαλάσσια ηπειρωτικά περιθώρια και στις εσωτερικές θάλασσες που αναμένεται να δώσουν μεγάλο αριθμό νέων παραγωγικών πετρελαιοφόρων περιοχών τα επόμενα χρόνια.

Το Πρωτόκολλο του Κιότο.

Το Πρωτόκολλο του Κιότο είναι σήμερα το μόνο διεθνές εργαλείο που αναγνωρίζει την ανάγκη δράσης για την αποτροπή των κλιματικών αλλαγών. Όμως, οι στόχοι περιορισμού αερίων του θερμοκηπίου που προβλέπονται από αυτό δεν είναι αρκετοί για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος.

Το κλίμα αλλάζει. Οι πάγοι στους πόλους λιώνουν, η στάθμη των θαλασσών ανεβαίνει, ακραία καιρικά φαινόμενα μαστίζουν ολόκληρες περιοχές του πλανήτη αφήνοντας πίσω τους ανθρώπινα θύματα και υλικές καταστροφές. Οι επιστήμονες και οι κυβερνήσεις παγκοσμίως συμφωνούν: οι κλιματικές αλλαγές έχουν προκληθεί από ανθρώπινες δραστηριότητες και οι επιπτώσεις τους θα είναι καταστροφικές.

Για το πρόβλημα ευθύνεται κυρίως η παραγωγή ενέργειας από ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο, άνθρακας, φυσικό αέριο). Σήμερα ξέρουμε τι μας περιμένει αν δεν περιορίσουμε τις εκπομπές ρύπων (αερίων του θερμοκηπίου) και αν δεν αλλάξουμε άμεσα το ενεργειακό μας μοντέλο.

Επιστημονικές μελέτες προειδοποιούν ότι αν συνεχιστεί η συσσώρευση αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα, θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε συνεχιζόμενη αύξηση της μέσης θερμοκρασίας και άνοδο της στάθμης της θάλασσας, συχνότερα και εντονότερα ακραία καιρικά φαινόμενα, ξηρασίες, πλημμύρες, επανεμφάνιση ασθενειών, καταστροφές καλλιεργειών και οικοσυστημάτων, καθώς και απώλειες ανθρώπινων ζωών.

Οι εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν ήδη. Ο συνδυασμός ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (όπως αιολική, ηλιακή, γεωθερμία) με την εξοικονόμηση ενέργειας προσφέρουν τη μόνη ασφαλή διέξοδο. Ταυτόχρονα άλλες τεχνολογικές λύσεις, όπως η υποκατάσταση των ψυκτικών που χρησιμοποιούνται σε ψυγεία και κλιματιστικά δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η έρευνα και η βιομηχανία για να αποτραπούν οι κλιματικές αλλαγές.

Ο έλεγχος των ορυκτών καυσίμων συχνά πυροδοτεί πολεμικές συγκρούσεις. Οι κυβερνήσεις συνεχίζουν να επιδοτούν τις βιομηχανίες ορυκτών καυσίμων. Εταιρίες, κυβερνήσεις και πολίτες πρέπει να στραφούν άμεσα προς τις καθαρές, βιώσιμες ενεργειακές λύσεις, την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και στην εξοικονόμηση ενέργειας. Ιδιαίτερη έμφαση και βοήθεια πρέπει να δοθεί στις αναπτυσσόμενες χώρες και στα σχεδόν 2 δισεκατομμύρια ανθρώπων που, αυτή τη στιγμή, δεν έχουν καν πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια.

Πέρα από τις κυβερνήσεις και τις εταιρίες όμως, ο καθένας μας μπορεί να συμβάλει ενεργά στην αποτροπή των κλιματικών αλλαγών και τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου με κάποιες απλές, καθημερινές ενέργειες. Ας μη χάνουμε χρόνο λοιπόν.

Αυστηροτερα μετρα.

Την ανάγκη λήψης αυστηρότερων μέτρων από τις κυβερνήσεις και την εντατικοποίηση των μετρήσεων που σχετίζονται με την αραίωση του όζοντος, επισήμαναν 200 κορυφαίοι επιστήμονες, μεταξύ τους και τρεις νομπελίστες, που συμμετείχαν σε συνέδριο της Ακαδημίας Αθηνών.

Όπως τόνισαν, η ηλιακή ακτινοβολία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για τον ανθρώπινο οργανισμό, καθώς δεν έχει αρχίσει ακόμα η επανασύσταση του όζοντος.

Ολοένα και πιο έντονες θα είναι οι κλιματικές αλλαγές στο μέλλον, συμπεραίνουν επιστήμονες από όλο τον κόσμο, που συμμετείχαν σε συνέδριο της Ακαδημίας Αθηνών.

Τα συμπεράσματα του συνεδρίου, θα ενταχθούν στη νέα συνθήκη που θα υπογραφεί από όλα τα κράτη για την προστασία του όζοντος.

Η 20η επέτειος από την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ, για την αποκατάσταση του στρώματος του όζοντος στην ατμόσφαιρα, βρίσκει την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα σε αδιέξοδο, καθώς πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι η αραίωση του όζοντος συνδέεται με το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Οι χλωροφθοράνθρακες, ουσίες που αντικατέστησαν το βλαβερό, για το όζον, φρέον, ενοχοποιούνται πλέον για την επιδείνωση του φαινομένου του θερμοκηπίου.

Η αλληλεξάρτηση των δυο σημαντικών περιβαλλοντικών προβλημάτων, αλλά και η σχετική αποτυχία των επιστημονικών μοντέλων να προβλέψουν πότε και πως θα μειωθεί η τρύπα του όζοντος και η επικίνδυνη υπεριώδης ακτινοβολία, υπαγορεύει την αναγκαιότητα να ενεργοποιηθεί το πρωτόκολλο του Κυότο, που αναφέρεται στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, δηλώνουν οι επιστήμονες.

Χώρες όπως οι ΗΠΑ που ευθύνονται ως επί το πλείστον για το πρόβλημα δεν έχουν ακόμη προσυπογράψει τη διεθνή αυτή συμφωνία του Κυότο.

Ειδικά για την Ελλάδα, τόνισαν ότι θα έχουμε μείωση των βροχοπτώσεων και συχνότερους καύσωνες.

Ζούμε μια περίοδο θεαματικών κλιματικών αλλαγών, επισήμανε ο καθηγητής και ακαδημαϊκός Χρίστος Ζερεφός κατά την παρουσίαση στοιχείων για τη στοιβάδα του όζοντος.

Τόνισε ότι η ξηρασία στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη νοτιο-ανατολική Μεσόγειο, οφείλεται στη μεγάλη μεταβολή του ρεύματος του Βορείου Ατλαντικού που επηρεάζει τον καιρό στην Ευρώπη.

Ο κ. Ζερεφός υποστήριξε ότι οι πυρκαγιές θα επηρεάσουν την ποιότητα της ατμόσφαιρας πάνω από τις πόλεις που εκδηλώθηκαν .
Ανέφερε ότι φέτος το καλοκαίρι είχαμε λίγο πιο ισχυρή ακτινοβολία του ήλιου στην Ελλάδα, που οφείλεται στις κλιματικές αλλαγές αλλά και στην αραίωση του όζοντος.

Στις 23 Σεπτεμβρίου και για τρεις ημέρες θα γίνει στην Αθήνα ένα από τα μεγαλύτερα συνέδρια για το στρώμα του όζοντος. Θα λάβουν μέρος 250 επιστήμονες από 30 χώρες του πλανήτη και γίνεται για την συμπλήρωση 20 χρόνων από την υπογραφή του πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ.

Το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ είναι το μοναδικό δεσμευτικό κείμενο που υποχρεώνει τις χώρες να λάβουν μέτρα για την προστασία της στοιβάδας του όζοντος.

Οι επιστημονες ανησυχουν για το κλιμα.

Ο ανώτατος σύμβουλος της βρετανικής κυβέρνησης σε θέματα περιβάλλοντος, σερ Ντέιβιντ Κινγκ είπε στο BBC ότι η συνεχής άνοδος της θερμοκρασίας των επιφανειακών νερών των θαλασσών θα οδηγήσει σε αύξηση της έντασης των τυφώνων.

«Εάν σε 50 χρόνια από σήμερα η μέση θερμοκρασία αυξηθεί κατά ένα βαθμό Κελσίου, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα υπάρξει αύξηση στη συχνότητα και την ένταση αυτών των φαινομένων», τόνισε ο σερ Ντέιβιντ Κινγκ.

Αλλά, ο Βρετανός επιστήμονας, Τζούλιαν Χέμινγκ, του Κέντρου Πρόβλεψης Τροπικών Φαινομένων τόνισε ότι τυφώνες τύπου Κατρίνα και Ρίτα συνέβαιναν αρκετά συχνά και στο παρελθόν.

Συγκεκριμένα ο Τζούλιαν Χέμινγκ ανέφερε ότι ο πιο ισχυρός τυφώνας που έπληξε ποτέ τις ΗΠΑ ήταν αυτός στη Φλόριντα το 1935, ο οποίος ήταν μεγαλύτερης ισχύος από τον τυφώνα Ρίτα.

Ο Βρετανός μετεωρολόγος είπε ότι είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα και ότι πρέπει να διαφοροποιούμε τα μεμονωμένα γεγονότα, όπως η Κατρίνα και η Ρίτα, από την επιχειρηματολογία για το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

«Το φαινόμενο του θερμοκηπίου δεν προκαλεί τους τυφώνες, οι οποίοι ούτως ή άλλως προϋπήρχαν. Τελεία και παύλα», κατέληξε.

Όπως γράφει η «Ιντιπέντεντ» από το ’90 μέχρι το 2004 έχει διπλασιαστεί ο αριθμός των τυφώνων κατηγορίας 4 και 5.

Ολοι οι επιστημονες ομως συμφωνουν οτι υπαρχουν παρα πολλα ερωτηματα που πρεπει να απαντηθουν.

Ερωτήματα όπως : Γιατί δημιουργούνται οι τυφώνες; Γιατί δημιουργούνται σε συγκεκριμένες περιοχές του πλανήτη; Γιατί πιο συχνά σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους του έτους; Μπορεί να προβλεφθούν; Γιατί μετακινούνται σε τόσο μεγάλες αποστάσεις; Πώς μετράμε την ισχύ/δύναμή τους; Ποια είναι η δομή ενός κυκλώνα; Τι είναι το "μάτι" του κυκλώνα; Τυφώνες, κυκλώνες, σίφουνες, κλπ. Σε τι διαφέρουν μεταξύ τους;

Οι τυφώνες, όπως η katrina που κατέστρεψε τη Ν. Ορλεάνη, συχνά απασχολούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η πρόσφατη καταστροφή μας δίνει την ευκαιρία στα εισαγωγικά μαθήματα για τις Φυσικές Επιστήμες και το ρόλο τους στη ζωή των ανθρώπων να μιλήσουμε στους μαθητές χρησιμοποιώντας παραδείγματα και εικόνες από τα εντυπωσιακά, αλλά συχνά καταστροφικά, αυτά φαινόμενα.

Ένας τυφώνας είναι ένας μεγάλος και ισχυρός τροπικός κυκλώνας, μια περιοχή χαμηλής πίεσης που περιστρέφεται αντίθετα προς τη φορά των δεικτών του ρολογιού. Οι λιγότερο ισχυροί τροπικοί κυκλώνες καλούνται και τροπικές θύελλες. Ένας τυφώνας καλείται ως "τυφώνας" στον Ατλαντικό Ωκεανό και ως "κυκλώνας" στον Ινδικό Ωκεανό. Η απόσταση που μπορεί να καλύψει ένας τυφώνας από το κέντρο του (μάτι του τυφώνα) κυμαίνεται από 25 ως και 300 μίλια περίπου. Εξαιτίας της υψηλής έντασης των ανέμων, των βροχοπτώσεων και των παλιρροιακών κυμάτων το φαινόμενο του τυφώνα μπορεί να προκαλέσει μεγάλες καταστροφές.

Με βάση την Ιαπωνική μετεωρολογική υπηρεσία, οι τυφώνες διακρίνονται στις παρακάτω κατηγορίες ανάλογα με την ένταση (ταχύτητα) των ανέμων:

Απλός τυφώνας = 17 ως 32 μέτρα το δευτερόλεπτο (ή 63-117 χιλιόμετρα την ώρα)
Ισχυρός τυφώνας = 33 ως 44 μέτρα το δευτερόλεπτο (ή 118-157 χιλιόμετρα την ώρα)
Πολύ ισχυρός τυφώνας = 44 ως 54 μέτρα το δευτερόλεπτο (ή 157-194 χιλιόμετρα την ώρα)
Καταστροφικός τυφώνας περισσότερα από 54 μέτρα το δευτερόλεπτο (ή περισσότερα από 194 χιλιόμετρα την ώρα)
Στην Ιαπωνία οι τυφώνες μπορεί να εμφανίζονται οποιοδήποτε μήνα με μεγαλύτερη συχνότητα την περίοδο μεταξύ Μάιο και Νοέμβριο και υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης τους μήνες Αύγουστο και Σεπτέμβριο. Από τα μέχρι τώρα στοιχεία της Ιαπωνικής μετεωρολογικής υπηρεσίας, 28 τυφώνες, είναι μια μέση ετήσια τιμή του αριθμού των τυφώνων που παρουσιάζονται κυρίως στις δυτικές ακτές της Ιαπωνίας. Οι ισχυρότεροι τυφώνες στην τελευταία εκατονταετία με τους περισσότερους θανάτους ανθρώπων στην Ιαπωνία ήταν:

τυφώνας Muroti στις 21 Σεπτεμβρίου 1934 με 3.034 θανάτους
τυφώνας Makurazaki στις 17 Σεπτεμβρίου 1945 με 3.756 θανάτους
τυφώνας Toyamaru στις 26 Σεπτεμβρίου 1954 με 1.761 θανάτους
τυφώνας Isewan (Vera) στις 26 Σεπτεμβρίου 1959 με 5.098 θανάτους
Στις ΗΠΑ οι τυφώνες έχουν ταξινομηθεί σε πέντε κατηγορίες (από 1 ως 5) ανάλογα με την ένταση των φαινομένων που τους συνοδεύουν.

Οι Τροπικοι Κυκλωνες.

Ο πρόεδρος της Βασιλικής Επιτροπής για τη Μόλυνση του Περιβάλλοντος, σερ Τζον Λότον, δήλωσε στην βρετανική εφημερίδα «Ιντιπέντεντ» ότι η αύξηση στην ένταση των τροπικών κυκλώνων είναι πολύ πιθανό να αποτελεί «πειστήριο» του φαινομένου του θερμοκηπίου.

Ο Βρετανός επιστήμονας άσκησε, επίσης, κριτική στους αξιωματούχους της αμερικανικής κυβέρνησης που αμφισβητούν την επικινδυνότητα του φαινομένου του θερμοκηπίου, λέγοντας ότι είναι «σαν να αρνείσαι ότι το κάπνισμα συνδέεται με τον καρκίνο των πνευμόνων».

Ο σερ Τζον Λότον πρόσθεσε ότι οι «νεοσυντηρητικοί αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπους βρίσκονται σε κατάσταση άρνησης όσον αφορά τις κλιματικές αλλαγές».

Αναφερόμενος στην άφιξη του τυφώνα Ρίτα ο σερ Τζον Λότον είπε: «Το μόνο καλό που μπορεί να προκύψει είναι εάν αυτός ο τυφώνας κάνει τους τρελούς του Λευκού Οίκου να συνειδητοποιήσουν ότι έχουμε πρόβλημα».

Εκτός από τον σερ Τζον Λότον, ο ανώτατος σύμβουλος της βρετανικής κυβέρνησης σε θέματα περιβάλλοντος, σερ Ντέιβιντ Κινγκ είπε στο BBC ότι η συνεχής άνοδος της θερμοκρασίας των επιφανειακών νερών των θαλασσών θα οδηγήσει σε αύξηση της έντασης των τυφώνων.

«Εάν σε 50 χρόνια από σήμερα η μέση θερμοκρασία αυξηθεί κατά ένα βαθμό Κελσίου, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα υπάρξει αύξηση στη συχνότητα και την ένταση αυτών των φαινομένων», τόνισε ο σερ Ντέιβιντ Κινγκ.

Αλλά, ο Βρετανός επιστήμονας, Τζούλιαν Χέμινγκ, του Κέντρου Πρόβλεψης Τροπικών Φαινομένων τόνισε ότι τυφώνες τύπου Κατρίνα και Ρίτα συνέβαιναν αρκετά συχνά και στο παρελθόν.

Συγκεκριμένα ο Τζούλιαν Χέμινγκ ανέφερε ότι ο πιο ισχυρός τυφώνας που έπληξε ποτέ τις ΗΠΑ ήταν αυτός στη Φλόριντα το 1935, ο οποίος ήταν μεγαλύτερης ισχύος από τον τυφώνα Ρίτα.

Ο Βρετανός μετεωρολόγος είπε ότι είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα και ότι πρέπει να διαφοροποιούμε τα μεμονωμένα γεγονότα, όπως η Κατρίνα και η Ρίτα, από την επιχειρηματολογία για το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

«Το φαινόμενο του θερμοκηπίου δεν προκαλεί τους τυφώνες, οι οποίοι ούτως ή άλλως προϋπήρχαν. Τελεία και παύλα», κατέληξε.

Όπως γράφει η «Ιντιπέντεντ» από το ’90 μέχρι το 2004 έχει διπλασιαστεί ο αριθμός των τυφώνων κατηγορίας 4 και 5.

Τυμπανο.

Το τύμπανο αποτελεί το μοναδικό ίσως κρουστό όργανο που είναι παρών σχεδόν σε όλες τις μορφές ορχηστρικής μουσικής. Στη συμφωνική ορχήστρα, τα τύμπανα παίζονται από έναν ειδικό εκτελεστή, ο οποίος συνήθως δεν συμμετέχει στην εκτέλεση κάποιου άλλου κρουστού. Διαφορετικά, είναι σύνηθες ένας εκτελεστής κρουστών, κατά τη διάρκεια του μουσικού έργου, να εναλάσσει και διαφορετικά κρουστά όργανα. Η ομάδα των κρουστών έχει τις περισσότερες φορές έναν εκτελεστή για τα τύμπανα και τουλάχιστον άλλους τρεις για το σύνολο των υπολοίπων κρουστών. Ωστόσο, ο αριθμός των εκτελεστών κρουστών δεν είναι γενικά αυστηρα καθορισμένος και σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τις απαιτήσεις του μουσικού έργου.

Ο ρόλος των κρουστών στη συμφωνική ορχήστρα είναι κατά κύριο λόγο η ενίσχυση της δυναμικής και ο τονισμός του ρυθμού της μουσικής.

Τα κρουστά όργανα της Συμφωνικής Ορχήστρας με την ευρύτερη χρήση είναι:

Τύμπανο

Κύμβαλα ή πιάτα

Ξυλόφωνο

Γκραν κάσα

Τρίγωνο

Μουσικολογία ονομάζεται η θεωρητική και επιστημονική μελέτη της μουσικής. Ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε πρώτα από Γάλλους συγγραφείς (musicologie). Η μουσικολογία καλύπτει ένα ευρύ πεδίο έρευνας και καταπιάνεται με τη μελέτη όχι μόνο της ευρωπαϊκής ή μόνο της έντεχνης όπως ονομάζεται συχνά, μουσικής, αλλά και με τη λαϊκή και την εξω-ευρωπαϊκή μουσική. Οι απαρχές της ευρωπαϊκής μουσικολογίας εντοπίζονται στα έργα των θεωρητικών τως ελληνικής αρχαιότητας, οι οποίοι ανέπτυξαν τις ηθικές και αισθητικές προεκτάσεις της μουσικής. Από τον 10ο αιώνα μ.Χ. και μετά, υπήρξαν αρκετά έργα που πραγματεύονταν την μουσική σημειογραφία, τη μουσική θεωρία, ή τη μουσική διδασκαλία. Στα χρόνια της Αναγέννησης δημοσιεύθηκε σημαντικός αριθμός έργων που πραγματεύονταν την αισθητική, τη θεωρία και την πρακτική της μουσικής καθώς και σχέδια με περιγραφές του τρόπου κατασκευής των μουσικών οργάνων, κατάλογοι οργάνων με τις εικαστικές παραστάσεις τους. Ιστορίες ευρωπαϊκής μουσικής εμφανίστηκαν για πρώτη φορά τον 18ο αιώνα και περιείχαν εκτός άλλων, κριτικές στη μουσική της αρχαιότητας, μελέτες της θρησκευτικής μουσικής τού μεσαίωνα κ.ά.. Η σύγχρονη μουσικολογία, έχει τις ρίζες της στα μέσα του 19ου αιώνα, όπου πρωτοεμφανίζεται το ενδιαφέρον για την εκτέλεση της μουσικής και τη ζωή προγενέστερων συνθετών. Οι επιστήμες της ψυχολογίας και εθνολογίας άσκησαν επιρροή στη μουσικολογία και η μελέτη της σχέσης ανάμεσα στη ζωή και στο έργο των συνθετών φώτισε σε πολλές περιπτώσεις την ίδια τη μουσική. Προς τα μέσα του 20ου αιώνα η μουσικολογία καθιερώθηκε ως μάθημα πολλών πανεπιστημίων ενώ η αυξανόμενη ειδίκευση σε αυτόν τον τομέα οδήγησε σε μεγάλη ανάπτυξη των μουσικών εκδόσεων.

Βυζαντινη ζωγραφικη.

H βυζαντινή ζωγραφική σηματοδοτείται από τις παρακάτω περιόδους:

Παλαιοχριστιανική περίοδος (4ος-7ος αιώνας)

H εποχή αυτή συνδέεται στενά με τα πρότυπα της Ύστερης Aρχαιότητας. Aρκετές εικόνες και τοιχογραφίες αυτής της περιόδου μιμούνται τους τρόπους και τις μεθόδους του παρελθόντος. Ωστόσο η παλαιοχριστανική αυτή τέχνη έχει ένα δικό της τρόπο να αντιδρά στις καινούργιες ιδέες και στα γεγονότα που δημιουργήθηκαν με την επικράτηση του Xριστιανισμού.

Μεσοβυζαντινή περίοδος (843-1204)

H αναστήλωση των εικόνων το 843 από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα σήμανε το τέλος της εικονομαχικής περιόδου. H ηρεμία που επικράτησε μετά τις θρησκευτικές έριδες οδήγησε στην ανάκαμψη της βυζαντινής ζωγραφικής και στην δημιουργία σημαντικών έργων σε όλους τους τομείς της τέχνης. H ακμή αυτή της ζωγραφικής τέχνης κράτησε ως την Άλωση της Kωσταντινούπολης το 1204 από τους Φράγκους στρατιώτες της Δ' Σταυροφορίας. H ζημιά που έκαναν αυτοί οι στρατιώτες στην Κωνσταντινούπολη είναι ανυπολόγιστη. Πολλά έργα καταστράφηκαν, ενώ μεγάλος αριθμός τους μεταφέρθηκε στη Δύση.

Εικονομαχική περίοδος (762-843)

Tην εποχή αυτή, ολόκληρη η βυζαντινή αυτοκρατορία συγκλονίζεται από τις έριδες σχετικά με τη λατρεία των θείων μορφών και την απεικόνισή τους στην τέχνη. Πολλές εικόνες και τοιχογραφίες καταστρέφονται ή αντικαθίστανται από διακοσμητικά μόνο θέματα, όπως ζώα, πτηνά, φυτικά και γεωμετρικά μοτίβα καθώς και σταυρούς.

Περίοδος των Παλαιολόγων (1261-1453)

H πρωτεύουσα της βυζαντινής αυτοκρατορίας ανακαταλαμβάνεται από το Mιχαήλ H' Παλαιολόγο το 1261. Aπό τότε η δυναστεία των Παλαιολόγων παραμένει στο θρόνο της Kωνσταντινούπολης μέχρι και την τελική κατάληψή της από τους Tούρκους το 1453 που σήμανε και το τέλος της βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Στην παλαιολόγεια περίοδο παρατηρείται μια άνθιση και ανανέωση της βυζαντινής ζωγραφικής με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό την στροφή προς την κλασσική αρχαιότητα.

Το λιώσιμο των αρκτικών πάγων.

Το λιώσιμο των αρκτικών πάγων τις επόμενες δεκαετίες εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών είναι πιθανόν να οδηγήσει στην εξαφάνιση των δύο τρίτων των πολικών άρκτων στον κόσμο μέχρι το 2050, σύμφωνα με μελέτες που δόθηκαν το Σάββατο στη δημοσιότητα από την αμερικανική κυβέρνηση.

Οι πολικές άρκτοι, για τις οποίες οι ομοσπονδιακές αρχές των ΗΠΑ προτείνουν να περιληφθούν στη λίστα των ειδών που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, έχουν ανάγκη τους πάγους ως βάση για το κυνήγι της φώκιας, της κύριας πηγής της διατροφής τους.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αμερικανικής γεωλογικής υπηρεσίας, του Geological Syrvey, οι αρκτικοί πάγοι που αποτελούν το φυσικό περιβάλλον της πολικής άρκτου, θα μειωθούν κατά 42% τις προσεχείς δεκαετίες.

Το καλοκαίρι είναι η κρίσιμη περίοδος κυνηγιού και αναπαραγωγής των μεγάλων αυτών θηλαστικών. Υπολογίζεται ότι σήμερα οι πολικές άρκτοι φτάνουν τις 20.000 με 25.000.

Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι οι εκτιμήσεις τους είναι μετριοπαθείς, διότι τα καλύτερα πρότυτα πληροφορικής που εφαρμόζονται, πιθανώς υποτιμούν τον ρυθμό τήξης των αρκτικών πάγων.

Τον Δεκέμβριο 2006, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αλιείας και Αγριας Ζωής είχε προτείνει να περιληφθούν οι πολικές άρκτοι στη λίστα των απειλούμενων ζώων στο πλαίσιο της νομοθεσίας για την προστασία των ειδών.

Κατσαριδοσκονη.

Κοιμάμαι; Ναι, φαίνεται κοιμήθηκα. Η μάνα μου με σκουντάει. 'Εχει κάτσει στο κρεβάτι.

"'Ελα, σήκω. Να πάτε να ψωνίσετε με τον πατέρα σου."

Πετιέμαι στη στιγμή. Διορθώνω λίγο τα ρούχα μου. Τα καλά μου φοράω ακόμα... Να μην ξεχάσω την κατσαριδόσκονη.

"Χρειαζόμαστε, λέει η μάνα μου, ρολ, σαπούνι για τα πιάτα, ένα πακέτο ρύζι, καφέ και ζάχαρη. Κι ένα κουτί γάλα. Και χαρτί για τον καμπινέ. Και χαρτοπετσέτες. Και ντομάτα πελτέ. Και λάδι, ένα μπουκάλι".

Πήραμε την τσάντα - την άσπρη - την καμποτένια, να τα βάλουμε μέσα.

Ανεβήκαμε τη σκαλίτσα και βγήκαμε στο δρόμο. Πολλά αυτοκίνητα. Πάρα πολλά αυτοκίνητα. 'Αλλα είναι σταματημένα κι άλλα περνάνε συνέχεια. Και το πεζοδρόμιο γεμάτο. Παιδάκια με ποδιές και τσάντες κατηφορίζουν σαν ποτάμι. Σαν ν' άνοιξες μια βρύση και τρέχουν παιδάκια. Τι περίεργο πράγμα!... Μόνο σ' αυτό το πεζοδρόμιο έχει παιδιά. Και μόνο κατηφορίζουν... Και τι δουλειά έχουν τα παιδιά τέτοια ώρα;... 'Εξι το απόγευμα;... Λες... να κάνουν μάθημα από το πρωί ως τώρα; Λες... στην Αθήνα να έχουν πιο πολλά μαθήματα απ' τη Σύμη; Να μαθαίνουν πιο πολλά;...

Ο πατέρας με πήρε απ' το χέρι και περάσαμε απέναντι. 'Ωστε αυτό είναι το σούπερ - μάρκε! Μώρη!... Τι μαγαζί είναι αυτό!... Τεράστιο!... Στέκομαι σε μια βιτρίνα και βλέπω μέσα. Ποπό! Από πάνω μέχρι κάτω έχει ράφια με πράγματα. Ο πατέρας ανοίγει την πόρτα και μπαίνουμε.

Τι φώτα είναι αυτά!... Ούτε τα Χριστούγεννα στο Σύλλογο δεν έχει τόσα φώτα!...

Μπροστά μας είναι ένας φράχτης από σίδερα. Στέκομαι λίγο. Κοιτάω τον πατέρα. Στέκεται κι αυτός. Μας πλησιάζει ένας κοντόχοντρος κύριος με καμπαρντίνα.

"Την τσάντα να την αφήσετε εδώ", μας λέει.

"Μα θα βάλουμε μέσα τα ψώνια μας", του λέει ο πατέρας.

"Θα σας δώσουμε εμείς σακούλες. Δεν επιτρέπονται τσάντες, όσο ψωνίζετε. Ορίστε και η διαταγή της αστυνομίας", μας λέει και μας δείχνει ένα χαρτί στον τοίχο.

Αφήνουμε την τσάντα στην άκρη που μας είπε ο κύριος. Περνάμε ένα σίδερο σαν σταυρό που γυρίζει. Μόνο ένας χωράει σε κάθε χώρισμα, κι έτσι, θες δε θες, περνάς μόνος σου μέσα.

'Οταν κουρεύουνε τ' αρνιά - πάνω στα μαντριά - έτσι κάνουνε. Χωρίς σίδερα βέβαια. Σε μια μεριά κάθεται αυτός που κουρεύει με την ψαλίδα του. Ο βοσκός έχει μαντρώσει στο μικρό μαντρί τ' ακούρευτα αρνιά, αφήνει να περνάει ένα ένα, το πιάνει ο κουρέας, το διπλώνει κάτω, όπως ξέρει αυτός, και σε δυο λεφτά τ' αρνί είναι κουρεμένο. Το πάνε στο άλλο μαντρί που 'χει τα κουρεμένα. 'Αμα δεν κάνεις έτσι, τότε τα μαλλιά θα σκορπίσουν και θα βρομίσουν. Και θα χάνεις και ώρα να βρίσκεις ποιο είναι κουρεμένο και ποιο ακούρευτο. 'Ετσι πρέπει να κάνεις στο μαντρί. Εδώ όμως; Γιατί ένας ένας;...

"Θα διαλέξουμε μόνοι μας, όπως μας είπε η Μαρία, και μετά θα πληρώσουμε, έτσι, πατέρα;"

"Ναι, μου λέει ο πατέρας. Να, εδώ πρώτα πρώτα έχει καφέδες. 'Ελα να βρούμε τον καφέ μας".

Πώς να βρούμε τον καφέ μας;... 'Εχει χιλιάδες κουτιά, κουτάκια, φακελάκια μικρά, φακελάκια μεγάλα. 'Ολα ξενικά γραμμένα.

Ο πατέρας παίρνει ένα φακελάκι ΛΟΥΜΙΔΗ και προχωράμε. Χρειαζόμαστε ρύζι, ζάχαρη... Καρδούλα μου! Τι μπισκότα είναι αυτά!... Δεν ξέρω να διαβάσω τι γράφουν, αλλά βλέπω πάνω στα κουτιά πορτοκάλια, κεράσια, σοκολάτα που χύνεται πάνω στα μπισκότα, φουντούκια, κοπέλες με στολές μπροστά σε μύλους, δροσοσταλίδες πάνω σε σοκολάτα, μια κυρία που φουρνίζει μπισκότα, μπισκότα, μπισκότα...

"Πατέρα..."

"Εντάξει. Πάρε ένα πακέτο μπισκότα... 'Οχι, όχι αυτό!... Πάρε ετούτο..."

Τέτοιο είχαμε και στη Σύμη ΜΙΡΑΝΤΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ. Το άλλο ήθελα εγώ. Με την κυρία μπροστά στο μύλο. Δε λέω όμως τίποτε. Ο πατέρας δε σηκώνει πολλά.

Προχωράμε. Τώρα έχει μαρμελάδες. Μετά γαριδάκια, πατατάκια, μπαλάκια... Το στόμα μου γεμίζει σάλιο...

"Πατέρα... κοίτα, γαριδάκια..."

"Τα είδα... Καλά, πάρε ένα πακέτο. Πάρε και μια σοκολάτα μ' αμύγδαλο που σ' αρέσει. Για το καλώς όρισες στην Αθήνα! Αλλά μην ξανακούσω πατέρα και πατέρα", λέει ο πατέρας μου και τα ματάκια του γελάνε.

"Γιατί τα κρατάτε στα χέρια σας; Πάρτε ένα καλάθι και βάλτε τα μέσα."

Είναι ο χοντρός κύριος με την καμπαρντίνα. Μιλάει πολύ αυστηρά. Λοιπόν, φαίνεται ότι η καμπαρντίνα πάει πάντα με αγριάδα. Κι ο κύριος Ευάγγελος, ο παλιός διευθυντής του σχολείου μας, και άγριος ήτανε και καμπαρντίνα φόραγε. Μας είχε έρθει από την Αθηνα. "Εξ Αθηνών" έλεγε ο ίδιος. Και επέμενε να τον λέμε "κύριο Ευάγγελο" κι όχι κύριο Βαγγέλη. Ευτυχώς έκατσε ένα χρόνο και μετά πήρε σύνταξη κι έφυγε.

Είμαστε μπροστά σ' ένα μεγάλο ψυγείο κι έναν πάγκο. Μια κυρία με άσπρη ποδιά πουλάει κρέατα. Πρώτη φορά βλέπω γυναίκα - χασάπη. Και τι δεν πουλάει. Κοτόπουλα Χαλκίδος, χοιρινά, αρνιά, κατσίκια, κουνέλια... Τα διαβάζω στα χαρτιά που κρέμονται παντού.

"'Ενα κιλό κατεψυγμένο κιμά", λέει ο πατέρας.

Αφού δε μας είπε η μάνα μου κιμά... Τέλος πάντων, ξέρει εκείνος...

"Να τα λάδια, πατέρα! 'Εχει και ξίδι δίπλα και αλάτια. Η μάνα δε μας είπε ξίδι κι αλάτι, γιατί θα το ξέχασε. Δεν παίρνουμε;"

"Ναι, βέβαια", λέει ο πατέρας.

Βάζουμε στο καλάθι ένα σακουλάκι αλάτι και ένα μπουκάλι ξίδι. Μπροστά μας είναι μια βιτρίνα με σαλάμια. Εγώ νόμιζα ότι σαλάμι είναι μόνο η μορταδέλα. 'Η το ζβαν, το ζαμπονάκι. Εδώ όμως πίσω από το τζάμι έχει πενήντα ειδών σαλάμια, που λέει ο λόγος. Πιο κόκκινα, με μικρά ασπράκια, με ζουπηχτές ελιές μέσα, ζαμπόν μεγάλα, λουκάνικα μεγάλα, πιο μικρά σε διχτάκια. Μώρη, περνάνε καλά στην Αθήνα!... Καλά το 'λεγα εγώ...

Ο πατέρας έχει προχωρήσει στη βιτρίνα με τα τυριά. 'Αλλο τούτο!... Υπάρχουν κι άλλα τυριά εκτός απ' τη μυτζήθρα, τη φέτα, το κεφαλίσιο και το κασέρι; Κι εγώ που νόμιζα ότι τα ήξερα όλα... Κοίτα δω τυριά... 'Ενα όμως τους έχει μουχλιάσει κι αυτοί το πουλάνε...

"'Ενα τέταρτο φέτα, λέει ο πατέρας. Την ξέχασε τη φέτα η μάνα σου", μου λέει και μου κλείνει το μάτι.

Βάλαμε τη φέτα στο καλάθι και τώρα ψάχνουμε να βρούμε το ρύζι και τη ζάχαρη. Σε κάτι ράφια έχει μακαρόνια και δίπλα ρύζια. Ποιο απ' όλα να πάρουμε; Κοιταζόμαστε με τον πατέρα. Παίρνουμε ένα πακέτο πράσινο, παίρνουμε και ένα πακέτο μακαρόνια. Λίγο παρακάτω έχει χιλιάδες γάλατα. Σ' έναν πάγκο πακέτα, χιλιάδες πακέτα ζάχαρη. Παίρνουμε και ένα πακέτο ζάχαρη και προχωράμε. Τώρα κάνει μια στροφή το μαγαζί και μας φέρνει μπροστά σε ράφια με πορτοκαλάδες, λεμονάδες, μπίρες, κρασιά. Πουθενά δε βλέπουμε ντομάτα πελτέ. Ρωτάμε μια κοπέλα με γαλάζια ποδιά.

"Τις περάσατε τις ντομάτες, μας λέει και σαν να μας μαλώνει. Δίπλα στα μακαρόνια είναι."

Γυρίζουμε πάλι. Πραγματικά δίπλα στα ράφια των μακαρονιών έχει ντομάτες. Ντοματάκια ξεφλουδισμένα, ντοματάκια ολόκληρα, ντοματοχυμό, με διάφορα ξένα γράμματα. Πού είναι ο πελτές; Κοιταζόμαστε με τον πατέρα.. Δίπλα μας μια κυρία ψωνίζει. Παίρνει ένα κουτί κόκκινο. Παίρνουμε κι εμείς ένα το ίδιο. Για να το παίρνει η κυρία, καλό θα είναι. Τελειώσαμε πια.

Τώρα θα πάμε στο ταμείο να πληρώσουμε, όπως μας είπε η Μαρία. Το βρίσκουμε το ταμείο, αφού περάσουμε κι άλλα ράφια, χωρίς όμως να σταθούμε καθόλου. Στο ταμείο στεκόμαστε πίσω από έναν κύριο. Μπροστά είναι μια κοπέλα. Ακουμπάνε τα καλάθια τους δίπλα στο ταμείο. Η κοπέλα με τη γαλάζια ποδιά, που κάθεται στο ταμείο, βγάζει ένα ένα τα πράγματα, πατάει κάτι κουμπιά και λέει 986,50 δραχμές. 'Εχει αγοράσει δυο μπουκάλια κρασί και χαρτί του καμπινέ. Ξεχάσαμε το χαρτί του καμπινέ. Τώρα;... Το λέω του πατέρα.

"Πάω να φέρω, λέει ο πατέρας. Εσύ κάτσε να φυλάς το καλάθι."

Ο κύριος μπροστά τελείωσε. Πλήρωσε, πήρε τα πράγματά του κι έφυγε. Εγώ τώρα τι να κάνω; Ο πατέρας δε φαίνεται πουθενά. Η κυρία πίσω μου με σπρώχνει.

"Προχώρα, παιδάκι μου. Τι στήθηκες εκεί; Εσένα θα περιμένουμε;"

Να σου πάλι ο χοντρός κύριος με την καμπαρντίνα.

"Τι συμβαίνει; Γιατί καθυστερείτε; Τι κάνεις εκεί, μικρή;"

"Ο πατέρας μου... πάει να φέρει χαρτί..."

Φοβάμαι τον κύριο με την καμπαρντίνα.

"Βάλε το καλάθι πάνω Στέλλα, κάνε το λογαριασμό..."

Κι αν όταν τελειώσει η Στέλλα δεν έχει έρθει ο πατέρας; Τι θα μου κάνει τότε ο κύριος;

"642,20", λέει η Στέλλα και σπρώχνει τα πράγματα στην άλλη κοπέλα που τα βάζει σε σακούλες... Τώρα τι γίνεται;...

"Κι αυτό", φωνάζει ο πατέρας καθώς έρχεται. Και δείχνει το χαρτί του καμπινέ.

Ποπό! Ντροπή... Τώρα όλοι μας κοιτάνε. Ξέρουνε ότι σκουπίζουμε τον πισινό μας. Βέβαια όλοι τον σκουπίζουνε. Αλλά αυτοί τώρα ξέρουνε ότι εμείς τον σκουπίζουμε μ' αυτό το χαρτί.

"654,70", λέει η Στέλλα.

Ο πατέρας βγάζει το φάκελο με τα λεφτά μας, παίρνει ένα χιλιάρικο και το δίνει στη Στέλλα. Βάζει τα ρέστα πάλι στο φάκελο, παίρνουμε τις δυο σακούλες και βγαίνουμε.

Πολύ ωραία ήτανε στο σούπερ - μάρκε. Είχε χιλιάδες πράγματα.

Αν δεν ήταν κι ο χοντρός κύριος με την καμπαρντίνα...

Vlasic Blanka.

Βλάσικ Μπλάνκα (Κροατία)

75
1.93
08 11 1983
Split (CRO)


Χρυσό η Βλάζιτς στο ύψος

Στο ύψος γυναικών η Μπλάνκα Βλάζιτς κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Η 24χρονη άλτρια από την Κροατία ξεπέρασε τα 2,05μ. και «φλέρταρε»
με την κατάρριψη του παγκοσμίου ρεκόρ.Το αργυρό μετάλλιο κατέκτησε η Αντονιέτα Ντε Μαρτίνο από την Ιταλία με 2,03μ., επίδοση που αποτελεί εθνικό ρεκόρ, ενώ μέχρι το ίδιο ύψος έφτασε και η Ρωσίδα Άννα Τσιτσέροβα (ατομικό ρεκόρ).


η πρωταθλήτρια Κροατίας, Μπλάνκα Βλάσιτς, με 2.06 αναδείχτηκε πρώτη στο ύψος, πετυχαίνοντας την καλύτερη φετινή επίδοση στον κόσμο και τρίτη καλύτερη στην ιστορία του αθλήματος, ενώ απέτυχε τρείς φορές στην κατάρριψη του παγκοσμίου ρεκόρ αδυνατώντας να υπερβεί τα 2.10 μ

Η Βλάσικ Μπλάνκα λίγο μετά την επίδοσή της στο ύψος (2.06μ) δήλωσε: «Ηρθα χαλαρά στους αγώνες για να τους απολαύσω. Μου βγήκαν τα άλματα και έκανα αυτό το ρεκόρ. Σίγουρα θα κάνω το παγκόσμιο ρεκόρ στους επόμενους αγώνες. Είμαι ευχαριστημένη από την επίδοσή μου».

Η εξελιξη της στο αγωνισμα:

2006 2.03 Somosko 01 07 2006

2005 1.95 Zagreb 30 07 2005

2004 2.03 Ljubljana 10 08 2004

2003 2.01 Zurich 15 08 2003

2002 1.96 Kingston, JAM 20 07 2002

2001 1.95 Zagreb 08 07 2001

2000 1.93 Zagreb 30 07 2000

1999 1.80 Pula 30 05 1999

1998 1.67 1998

1997 1.61 1997


Blanka Vlasic (born November 8, 1983 in Split) is a Croatian high jumper and current world champion. A double world junior champion, she won the high jump bronze medal at the 2004 IAAF World Indoor Championships. Her personal best jump at 2.07 m is also a national record and was set on August 07, 2007. Only two women (one indoor and one outdoor) have jumped higher than this. She became a world champion in 2007 World Championships in Athletics with a jump of 2.05 m.

She competed at the 2000 and 2004 Olympics without much success, although she was aged just sixteen and twenty at the respective times.

She finished 4th in the high jump final at the 2006 European Athletics Championships in Gothenburg earning the distinction of becoming the first athlete not to win a medal with a jump higher than 2m (she cleared 2.01, but she needed more attempts than Bronze Medalist, Kajsa Bergqvist).

Blanka Vlasic is coached by her father Josko, a former decathlete.

Vlasic is currently the world's top-ranked high jumper, as well as being seventh in the overall rankings

11th IAAF World Championships in Athletics 1 2.05 Osaka 02 09 2007

29th European Indoor Championships 5 1.92 Birmingham 2007

4th IAAF World Athletics Final 6 1.90 Stuttgart 09 09 2006

19th European Athletics Championships 4 2.01 Goteborg 11 08 2006

European Cup Second League Group A 1 1.97 Banska Bystrika 18 06 2006

11th IAAF World Indoor Championships 2 2.00 Moskva(Olimpiyskiy Stadion) 12 03 2006

10th IAAF World Championships in Athletics 10 1.88 Helsinki 06 08 2005

28th Olympic Games 11 1.89 Athina 28 08 2004

10th IAAF World Indoor Championships 3 1.97 Budapest 07 03 2004

1st IAAF World Athletics Final 4 1.96 Monaco 13 09 2003

9th IAAF World Championships in Athletics 7 1.95 Paris Saint-Denis 31 08 2003

9th IAAF World Indoor Championships 4 1.96 Birmingham 16 03 2003

18th European Championships in Athletics 5 1.89 Munchen 2002

IAAF/Coca Cola World Junior Championships 1 1.96 Kingston, JAM 20 07 2002

27th European Indoor Championships 10 1.92 Wien 01 03 2002

8th IAAF World Championships 6 1.94 Edmonton 12 08 2001

IAAF/Coca Cola World Junior Championships 1 1.91 Santiago de Chile 20 10 2000

27th Olympic Games 8 1.92 Sydney 28 09 2000

1st IAAF World Youth Championships 8 1.75 Bydgoszcz 17 07 1999

Το κλιμα επηρεαζει τα μνημεια.

Ο Παρθενώνας, το Κολοσσαίο της Ρώμης, ο Πύργος του Αϊφελ και άλλα ιστορικά μνημεία της Ευρώπης, που έχουν επιζήσει πολέμων, κινδυνεύουν να υποστούν καταστροφές από την κλιματική αλλαγή, ακόμα και να αλλάξουν... χρώμα, προειδοποιούν Ιταλοί επιστήμονες.

Σύμφωνα με έρευνα, που διενήργησε το Εθνικό Ερευνητικό Συμβούλιο της Ιταλίας, οι σφοδρές βροχοπτώσεις και τα αυξημένα επίπεδα υγρασίας απειλούν την πολιτιστική κληρονομά της «γηραιάς ηπείρου».

Στη Νότια και στην Κεντρική Ευρώπη, οι υψηλές θερμοκρασίες θα μπορούσαν να προκαλέσουν ρωγμές στα ιστορικά μνημεία, ακόμα και κατάρρευση ορισμένων τμημάτων τους.

Οπως αναφέρουν οι κυριακάτικοι «Τάιμς», στην έρευνα, όπου συμμετείχαν ειδικοί για το κλίμα, χημικοί, γεωλόγοι και βοτανολόγοι, γίνονται προβλέψεις για το πώς η υπερθέρμανση του πλανήτη θα επηρεάσει την πέτρα, το μάρμαρο, το ξύλο και άλλα υλικά, από τα οποία έχουν κατασκευαστεί τα αρχαία κτίρια.

Οι συντάκτες της έκθεσης χαρτογράφησαν έναν άτλαντα, που απεικονίζει τον βαθμό «ευαισθησίας» διάφορων περιοχών της «γηραιάς ηπείρου» στην κλιματική αλλαγή, έως το τέλος του αιώνα.

Στη Νότια Ευρώπη, οι απότομες αλλαγές στη θερμοκρασία αναμένεται να επηρεάσουν κτίρια που είναι φτιαγμένα από μάρμαρα και ασβεστόλιθους, όπως το Κολοσσαίο της Ρώμης και τα Μάρμαρα του Παρθενώνα, καθώς, με τη διαστολή και τη συστολή των πετρών, θα προκληθούν ρωγμές.

Από την κλιματική αλλαγή απειλούνται και νεότερα κτίρια, όπως ο Πύργος του Αϊφελ, που ολοκληρώθηκε το 1889. Η αφόρητη ζέστη, σε συνδυασμό με τη ρύπανση μπορεί να προκαλέσουν διάβρωση των μετάλλων.

Γιάννης Ραγκούσης.

"Ξαναζούμε την ίδια τραγωδία και ξανά με θύματα", δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Ραγκούσης.

Ο πρωθυπουργός ενημερώνεται συνεχώς για τις εξελίξεις στο θέμα των πυρκαγιών, ενώ σύσκεψη πραγματοποίησαν υπηρεσιακοί παράγοντες στο υπουργείο Εσωτερικών.

Στη Νομαρχία Λακωνίας στη Σπάρτη μετέβη ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Βύρων Πολύδωρας.

"Πάμε σ' αυτές τις εκλογές με βαριά καρδιά και είμαστε συγκλονισμένοι με τα νέα που έρχονται από την Μεσσηνία, για την απώλεια ανθρωπίνων ζωών". Αυτό δήλωσε στη Πρέβεζα, ο πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς Αλέκος Αλαβάνος, με αφορμή τα θύματα από τη φωτιά στη Μεσσηνία και συνέχισε:

"Νιώθω θυμό, γιατί πιστεύουμε ότι αυτές τις στιγμές και αυτές τις μέρες όλη η χώρα έπρεπε να βρίσκεται σε συναγερμό για να προστατεύσει τους δρυμούς, τα δάση, τους ανθρώπους που ζουν μέσα σ' αυτά και όχι να έχουμε υποχρεωθεί να πάμε σε εσπευσμένες εκλογές, επειδή οι σύμβουλοι επικοινωνίας του πρωθυπουργού το αποφάσισαν. Πιστεύουμε ότι είναι ένας λάθος δρόμος και πάνω από τα θέματα εξουσίας και κοινοβουλευτικής δύναμης, υπάρχουν τα θέματα περιβάλλοντος, οικολογίας, ανθρώπινης ζωής".

Μικελαντζελο Αντονιονι.

Αλλος ένας μεγάλος σκηνοθέτης του παγκόσμιου κινηματογράφου έφυγε αργά τη Δευτέρα, λίγες μόνο ώρες μετά την απώλεια του Σουηδού Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Ο Μικελάντζελο Αντονιόνι, ένας από τους πιο σημαντικούς Ιταλούς σκηνοθέτες, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 94 ετών.

Μοντερνιστής, που έδινε σημασία στην αισθητική, γύρισε ταινίες που άφησαν το σημάδι τους στην ιστορία του κινηματογράφου, όπως η Περιπέτεια, Η έκλειψη, Blow Up, Επάγγελμα Ρεπόρτερ, Ζαμπρίσκι Πόιντ, Κραυγή, Νύχτα, κ.λπ.

Η καριέρα του Αντονιόνι εκτείνεται σε έξι δεκαετίες. Ήταν ένας από διάσημους σκηνοθέτες της χώρας του, πολιτικά προσανατολισμένος, που κατάφερε να κερδίσει την αναγνώριση με μοναδικές ταινίες στις δεκαετίες του '60 και του '70.

Μετά από πολλά χρόνια συνεργασιών με τα μεγαλύτερα ονόματα του μεταπολεμικού κινήματος του νεορεαλισμού, που αναπτύχθηκε στην Ιταλία όσο πουθενά αλλού, ο Αντονιόνι διακρίθηκε για σειρά ταινιών του, μέσα από τις οποίες εξερευνούσε τη συναισθηματική στειρότητα της σύγχρονης κοινωνίας.

Απεικόνιζε την αποξένωση χρησιμοποιώντας ελάχιστους διαλόγους και μακρά πλάνα. Μαζί με τον Φεντερίκο Φελίνι βοήθησαν τον ιταλικό κινηματογράφο να περάσει στο επόμενο στάδιο, μετά τον νεορεαλισμό: αυτό του προσωπικού σινεμά και του σινεμά φαντασίας.

Μέλη της οικογένειας του Μικελάντζελο Αντονιόνι και θαυμαστές του έργου του σχηματίζουν ουρές έξω από το δημαρχείο της Ρώμης, όπου έχει εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα, προκειμένου να τον αποχαιρετήσουν. Ο Αντονιόνι, σκηνοθέτης σημαντικών ταινιών όπως η Περιπέτεια, Η έκλειψη, Blow Up, Επάγγελμα Ρεπόρτερ, πέθανε τη Δευτέρα σε ηλικία 94 ετών.

Πολιτικοί, άνθρωποι της τέχνης -κυρίως ηθοποιοί- συνέρευσαν στο δημαρχείο της Ρώμης για να αποτίσουν τιμή στο μεγάλο σκηνοθέτη. Ανάμεσα σε αυτούς που παρέστησαν στην ειδική τελετή ήταν η πρώην μπαλαρίνα της Σκάλας του Μιλάνου Κάρλα Φράτσι και η ηθοποιός Ντανιέλα Σιλβέρο που έπαιζε στην ταινία Ταυτότητα μιας Γυναίκας (1982).

«Ήταν σπουδαίος φίλος» δήλωσε. «Για το σινεμά, ιδιαίτερα το ιταλικό σινεμά, αντιπροσώπευε τα πάντα» προσέθεσε.

«Η ματιά του ήταν ξεχωριστή, πραγματικά μοναδική» είπε η σύζυγός του Ενρίκα Φίκο, ενώ ασπρόμαυρες εικόνες που απεικόνιζαν τον Αντονιόνι στα γυρίσματα των ταινιών του προβάλλονταν σε μία οθόνη.

Η κηδεία του σκηνοθέτη έχει προγραμματιστεί να γίνει την Πέμπτη στη πόλη της Φεράρα, όπου ο Αντονιόνι αντίκρισε το πρώτο φως το 1912.

Μόλις δύο εβδομάδες μετά το θάνατό του, τα προσωπικά αρχεία του σκηνοθέτη Μικελάντζελο Αντονιόνι κινδυνεύουν εξαιτίας σχεδίων του δήμου της Φεράρα να κλείσει το μουσείο του Αντονιόνι στην περιοχή.Το μουσείο έκλεισε πριν από ένα χρόνο για ανακαίνιση, αλλά όπως ανακοίνωσε ο δήμαρχος της Φεράρα Γκαετάνα Σατεριάλε, δεν πρόκειται να ξανανοίξει λόγω έλλειψης εσόδων.

«Αντί γι' αυτό μπορούμε να σκεφτούμε την δημιουργία ενός κινηματογραφικού μουσείου σε ανάμνηση όχι μόνο του Αντονιόνι, αλλά και άλλων σκηνοθετών που επέλεξαν τη Φεράρα ως τόπο κινηματογράφησης των ταινιών τους» πρότεινε ο Σατεριάλε, σύμφωνα με την καλλιτεχνική επιθεώρηση Variety.

Τα αρχεία του Αντονιόνι που περιλαμβάνουν πολλές μικρού μήκους ταινίες, χιλιάδες φωτογραφίες που τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων των ταινιών του, πίνακες του σκηνοθέτη, βιβλία και αφίσες των ταινιών του δωρίστηκαν στην πόλη το 1995. Την ίδια χρονιά άνοιξε και το μουσείο.

Η απόφαση του δημάρχου, που ελήφθη τόσο σύντομα μετά το θάνατό του -ο σκηνοθέτης πέθανε στις 31 Ιουλίου-, ξεσήκωσε την οικογένεια του σκηνοθέτη, τους θαυμαστές του, αλλά και τα ιταλικά ΜΜΕ. «Η Φεράρα διώχνει τον Αντονιόνι» ήταν ο τίτλος της εφημερίδας Repubblica.

«Η δωρεά στην πόλη της Φεράρα είναι μεγάλης αξίας» δήλωσε η ανιψιά του σκηνοθέτη Ελιζαμπέτα Αντονιόνι, προσθέτοντας ότι όρος για τη δωρεά ήταν τα αντικείμενα να χρησιμοποιηθούν σε ένα μουσείο αφιερωμένο «αποκλειστικά» στον Μ.Αντονιόνι.

Προποντίς.

Η Θάλασσα του Μαρμαρά (Τούρκικα: Marmara Denizi) είναι εσωτερική θάλασσα που συνδέει την Μαύρη Θάλασσα με το Αιγαίο Πέλαγος, χωρίζοντας έτσι το Ασιατικό μέρος της Τουρκίας από το Ευρωπαϊκό. Ο Βόσπορος τη συνδέει με την Μαύρη Θάλασσα και τα Δαρδανέλλια με το Αιγαίο. Ο Βόσπορος χωρίζει επίσης και την Κωνσταντινούπολη στην Ασιατική και την Ευρωπαϊκή της πλευρά. Έχει έκταση 11.350χλμ

Υπάρχουν δύο μείζονες νησιωτικές ομάδες γνωστές ως Πριγκηπονήσια και Νησιά του Μαρμαρά. Η τελευταία ομάδα διαθέτει πλούσιες πηγές μαρμάρου και από κει παίρνει το όνομά της και η θάλασσα.

Το ρήγμα της Βόρειας Ανατολίας, που έχει προκαλέσει πολλούς μεγάλους σεισμούς στα πρόσφατα χρόνια, όπως τον Σεισμό του Ιζμίτ του 1999, περνά κάτω από τη θάλασσα.

Το αρχαίο Ελληνικό όνομα της θάλασσας ήταν Προποντίς.

Βραβείο Πρίτσκερ.

Το Βραβείο Πρίτσκερ είναι ένα διεθνές αρχιτεκτονικό βραβείο. Το βραβείο απονέμεται ετησίως σε αρχιτέκτονες και θεωρείται το κορυφαίο στον κόσμο για την τεχνη αυτή. Καθιερώθηκε το 1979 από τον Τζέι Α. Πρίτσκερ.
Πολλές φορές αναφέρεται
ως «Νόμπελ της Αρχιτεκτονικής»


Οι νικητές του βραβείου Πρίτσκερ


1979 Φίλιπ Τζόνσον (ΗΠΑ)
1980 Λούις Μπάραγκαν (Μεξικό)
1981 Τζέιμς Στέρλινγκ (Ηνωμένο Βασίλειο)
1982 Κέβιν Ρος (ΗΠΑ)
1983 I.M. Πέι (Κίνα/ΗΠΑ)
1984 Ρίτσαρντ Μέιερ (ΗΠΑ)
1985 Χανς Χολάιν (Αυστρία)
1986 Γκότφριντ Μπεμ (Γερμανία)
1987 Κένζο Τάνγκε (Ιαπωνία)
1988 Γκόρντον Μπάνσαφτ (ΗΠΑ) και Όσκαρ Νιμέγερ (Βραζιλία)
1989 Φρανκ Γκέρι (ΗΠΑ)
1990 Άλντο Ρόσι (Ιταλία)
1991 Ρόμπερτ Βεντούρι (ΗΠΑ)
1992 Αλβάρο Σίζα (Πορτογαλία)
1993 Φουμιχίκο Μάκι (Ιαπωνία)
1994 Κριστιάν ντε Προτσαμπάρκ(Γαλλία)
1995 Ταντάο Άντο (Ιαπωνία)
1996 Ραφαέλ Μονέο (Ισπανία)
1997 Σβέρε Φεν (Νορβηγία)
1998 Ρέντσο Πιάνο (Ιταλία)
1999 Νόρμαν Φόστερ (Ηνωμένο Βασίλειο)
2000 Ρεμ Κόλχας (Ολλανδία)
2001 Ζακ Χέρτσογκ και Πιερ ντε Μερόν (Ελβετία)
2002 Γκλεν Μούρκατ (Αυστραλία)
2003 Γιορν Ούτσον (Δανία)
2004 Ζάχα Χαντίντ (Ιράκ/ Ηνωμένο Βασίλειο)
2005 Τομ Μέιν (ΗΠΑ)
2006 Πάουλο Μέντες ντα Ρόσα (Βραζιλία)
2007 Ρίτσαρντ Ρότζερς (Ηνωμένο Βασίλειο)

Τιμ Μπέρνερς Λι.

Ο Τίμοθι Τζον Μπέρνερς Λι (Sir Timothy John Berners-Lee, γενν. 8 Ιουνίου 1955) είναι ο εφευρέτης του World Wide Web, διευθυντής της κοινοπραξίας World Wide Web η οποία επιτηρεί τη συνεχή ανάπτυξή του και ερευνητής και κάτοχος της έδρας 3Com στο Εργαστήριο Πληροφορικής και Τεχνητής Νοημοσύνης (CSAIL) του MIT.

Οι ιστότοποι είναι ένα σύνολο ιστοσελίδων στον Παγκόσμιο Ιστό, συνήθως γραμμένες σε HTML, οι οποίοι μπορούν να διαβαστούν με ένα φυλλομετρητή. Σε αυτήν την κατηγορία περιέχονται ιστότοποι οι οποίοι θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικοί.

Ο Παγκόσμιος Ιστός (αγγλ. World Wide Web, συντμ. WWW) είναι ένα κατανεμημένο σύστημα οργάνωσης και πρόσβασης πληροφοριών που υλοποιεί τις βασικές αρχές οργάνωσης του υπερκειμένου. Για αυτό το λόγο θεωρείται και ως σύστημα υπερκειμένου. Δημιουργήθηκε από τον Τιμ Μπέρνερς Λι στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και απέκτησε ευρεία διάδοση στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Η επίδρασή του σε σχεδόν όλες τις πτυχές της ανθρώπινης δραστηριότητας υπήρξε τόσο μεγάλη που θεμελίωσε την ψηφιακή επανάσταση στον 20o αιώνα. Άλλες ονομασίες του είναι: Παγκόσμιας εμβέλειας ιστός, ιστός, web και γουέμπ.

Ο Παγκόσμιος Ιστός συνήθως θεωρείται το Διαδίκτυο, παρόλο που αποτελούν δύο διακριτές έννοιες. Ο Παγκόσμιος Ιστός χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο ως υποδομή για να παρέχει κατανεμημένη οργάνωση και πρόσβαση των πληροφοριών. Χωρίς το Διαδίκτυο και τις υπηρεσίες που αυτό παρέχει, ο Παγκόσμιος Ιστός δεν μπορεί να λειτουργήσει.

Ως πληροφοριακό σύστημα παρέχει συγκεκριμένο μοντέλο δεδομένων το οποίο βασίζεται σε κόμβους και υπερσυνδέσμους. Το μοντέλο δεδομένων του παγκόσμιου ιστού παρέχει κόμβους (αγγλ. nodes), άγκυρες (αγγλ. anchors) και συνδέσμους (ή υπερσυνδέσμους) (αγγλ. links ή hyperlinks). Οι κόμβοι είναι φορείς του περιεχομένου ενώ οι άγκυρες είναι περιοχές του περιεχομένου των κόμβων από όπου ξεκινούν ή καταλήγουν σύνδεσμοι. Οι σύνδεσμοι συνδέουν δύο κόμβους.



Tim Berners-Lee was born in London, England, the son of Conway Berners-Lee and Mary Lee Woods. His parents, both mathematicians, were employed together on the team that built the Manchester Mark I, one of the earliest computers. They taught Berners-Lee to use mathematics everywhere, even at the dinner table. Berners-Lee attended Sheen Mount Primary School (which has dedicated a new hall in his honour) before moving on to study his O-Levels and A-Levels at Emanuel School in Wandsworth.

He is an alumnus of The Queen's College, Oxford at the University of Oxford where he played tiddlywinks for Oxford, against rival Cambridge. While at Queen's, Berners-Lee built a computer with a soldering iron, TTL gates, an M6800 processor and an old television. During his time at university, he was caught hacking with a friend and was subsequently banned from using the university computer. He graduated in 1976 with a degree in physics.

He met his first wife Jane while at Oxford and they married soon after they started work in Poole. After graduation, Berners-Lee was employed at Plessey Controls Limited in Poole as a programmer. Jane also worked at Plessey Telecommunications Limited in Poole. In 1978, he worked at D.G. Nash Limited (also in Poole) where he wrote typesetting software and an operating system.

Ελβετός φιλόσοφος.

Ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ εγκαταλείπει την γενέτειρα του Γενεύη σε ηλικία 16 ετών, το 1728. Είναι ο εφημέριος του Κονφινιόν, που τον στέλνει σε μια βαρόνη, πρόσφατα προσυλητισμένη στον καθολικισμό. Αυτή με την σειρά της τον στέλνει στο Τορίνο της Ιταλίας όπου ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ ασπάζεται τον καθολικισμό. Τον επόμενο χρόνο ο Ρουσσώ επιστρέφει στο σπίτι αυτής της βαρόνης, την οποία πλέον θεωρεί μητέρα του. Το 1730 ταξιδεύει με τα πόδια ως το Νεσατέλ, όπου διδάσκει μουσική. Μέχρι το 1739 περιπλανιέται σε διάφορα μέρη στην Ελβετία, ενώ μάλιστα η βαρόνη γίνεται και ερωμένη του. Το ίδιο έτος συγγράφει και το πρώτο του βιβλίο, Le verger de Madame la baronne de Warens.

Το 1742 βρίσκεται στο Παρίσι όπου γράφει ως το 1743 δύο δοκίμια σχετικά με την μουσική, και αναπτύσσει σχέσεις με τον Διαφωτιστή Ντενί Ντιντερό.
Το 1745 γνωρίζει μία υπηρέτρια πανδοχείου, με την οποία θα αποκτήσει πέντε παιδιά.
Το 1749 γράφει για την Εγκυκλοπαίδεια όλα τα άρθρα που αφορούσαν την μουσική.
Το 1750 συμετάσχει σε έναν διαγωνισμό της Ακαδημίας του Ντιζόν (Académie de Dijon), και η διατριβή του Διατριβή σχετικά με τις τέχνες και τις επιστήμες, στην οποία υποστηρίζει ότι η πρόοδος συνεπάγεται διαφθορά και εκφυλισμό, κερδίζει το πρώτο βραβείο.
Το 1755, σε έναν άλλον διαγωνσιμό της ίδιας όμως Ακαδημίας, απαντάει με το πρώτο μεγάλο έργο του Διατριβή για την προέλευση και τις βάσεις της ανισότητας μεταξύ των ανθρώπων. Το έργο αυτό όμως προκάλεσε έντονες αντιδράσεις κατά τον Ρουσσώ.